Inhoud
24 januari 2010,
Alweer editie 114... op naar editie 125!!!!
Een krant voor en door spelers!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie, en de Troubadour
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Legendes en Sagen en de Kookhoek
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je de producten rubriek van Niecke.
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je: Ome kilo's Beursbabbels
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je: Kilo's column
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je: De redactie
| |
|
|
Ome Kilo's Beursbabbels
Een blik op de grote markt met jullie eigen ome Kilo
Mijn beste kapiaanse edellieden,
het was weer een drukke week op de kapiaanse handelsbeurzen. Vele goederen wisselden van eigenaar, soms in kleine mate via een zak of tas, soms in enorme hoeveelheden via de middeleeuwse kar met oplegger bestuurd door niemand minder dan de schatbewaarster van de lastpakken, onze eigen Taunus uit Taunustown.
Wat er overduidelijk niet in grote mate werd vervoerd was de honing. Aan het begin van de week daalde het aanbod tot net boven de 1.500 potten. Een hoeveelheid die een forse boerderij per uur produceert! In combinatie met een bedroefende kwaliteit van onder de zes maakte het dat er een volledige markt open kwam te liggen voor edellieden die zich nog orienteren op welk product zij gaan inpassen in hun productielijnen.
Gelukkig kwam het met de prijs wel goed na verloop van deze drukke handelsweek, halverwege zagen wij de prijs weer netjes op het prijsplafond van ¢τ181,00 staan, zoals het hoort. De kwaliteit nodigt met een ruime 8 echter nog altijd uit om eens flink aan de slag te gaan.
De drukkerijen kwamen deze week ook weer eens in het nieuws. Ditmaal was het de kwestie "vraag en aanbod" die eens scherp bekritiseerd werd door een ontevreden stadhouder. Nu is het zo dat de producten uit de drukkerij merendeels niet verhandeld kunnen worden op de locale markten. Deze producten zijn alleen te verhandelen onderling tussen de stadhouders. Daardoor is het moeilijk om een prijs te bepalen op de grote markt en is de verkoop onzeker.
Natuurlijk zijn er altijd pamfletten nodig om de locale markten optimaal te laten draaien. Maar door de vaak gigantische hoeveelheden waarmee de meeste markten zijn volgepropt is het een onzekere handel voor de pamflettendrukkers. Het verbruik is immers zeer laag en dat zorgt ervoor dat kapiaanse edellieden geneigt zijn om niet de hoofdprijs te betalen in het geval dat het weer eens tijd is om een aanvulling te doen.
De meer ervaren handelaar richt zich dan ook op kapiaanse producten die wel te verhandelen zijn op de locale markten. Vanuit de kapiaanse bevolking is er immers altijd een grote vraag naar van alles. Vanuit de drukkerij zijn dat bijvoorbeeld de schrijfveren. Een product dat meer dan fantastische marges mogelijk maakt.
Om 10 schrijfveren te produceren zijn respectievelijk 1 gans en 1 werktuig nodig. Een mooie gans is op het moment van schrijven beschikbaar voor ¢τ325,00 voor kwaliteit 9 en een uitstekend werktuig kwaliteit 20 kan al voor zo'n ¢τ80,00 worden aangeschaft. Dat maakt de productieprijs van 10 schrijfveren inclusief productiekosten van ongeveer ¢τ7,00 op ongeveer ¢τ475,00. Oftewel ¢τ47,50 per schrijfveer met een mooie kwaliteit van (29:3) 9.
Schrijfveren staan, na een lange weg onder de inspirerende leiding van Chiel uit Port de Fabras, tegenwoordig erg vaak op de plafondprijs van ¢τ363,64. Dat is met een schrijfveer van kwaliteit 9 op een kleine meubelmarkt misschien nog niet haalbaar, maar met doorzettingsvermogen, consequent uitbouwen en de aanschaf van goede maar goedkope pamfletten komt u een heel eind.
Fruit blijft een grote aantrekkingskracht uitoefenen op vele stadhouders. Appels blijft een klassieker maar is qua aanbod inmiddels ruimschoots overtroffen door druiven Vele miljoenen stuks van beide vinden op de locale kapiaanse fruitmarkten hun weg naar de diverse afnemers die zich graag met hun gezondheid bezighouden door wat extra vitaminen tot zich te nemen.
Druiven en appels zijn dan misschien het meest herkenbaar voor ondernemers, kersen brengen zonder meer de meeste kapiaanse daalders naar de schatkisten. Al wekenlang flirten de kersen met de plafondprijs van ¢τ100,00. Het zijn echter de noten die op dit moment de meeste perspectieven bieden voor ondernemers die zich willen richten op de fruitmarkt. Het aanbod is komt zelden boven de 500.000 en de kwaliteit is binnen enkele uren te evenaren door een stadhouder met een meesterherbalist van 20m². Op vrijdag was de gemiddelde kwaliteit zelfs 0,95 en ook aan de prijs kan wel wat gesleuteld worden.
Een markt waar we het ook wel eens beter hebben zien gaan is die van het dons beddegoed. Wekenlang zagen we de prijs stabiel op ¢τ1538,46 staan zonder ook maar de geringste schommeling. Dat is ook wat dit kapiaanse hobbyproduct verdient. De productie vereist immers een enorme hoeveelheid ganzen en met de huidige prijsstelling daarvan is de plafondprijs van dons beddegoed een fooi.
Hopelijk hebben we hier te maken met het overschot luiers dat als dons beddegoed wordt verkocht. Er zijn immers magazijnladingen vol met luiers die tijdens de competitie niet zijn ingestuurd danwel afgenomen. Deze worden vaak tegen dumpprijzen verwerkt om toch nog wat daalders te slepen uit competitieproducten die niet langer de voorheen grote waarde vertegenwoordigen die de verkoper initieel voor ogen had.
Vorige week spraken we over broden. Deze behaalden toen de nooit eerder vertoonde ¢τ200,00 en we spraken de hoop uit dat de wakkere bakkers deze prestatie voor ons zouden herhalen. Dit werd echter volledig genegeerd met als gevolg dat de prijs een nieuw record behaalde. Een recorddiepte welteverstaan. Na de ¢τ200,00 van vorige week ten opzichte van de gangbare ¢τ150,00, zagen wij op zaterdag een nieuw dieptepunt van ¢τ116,39.
De immer stijgende welvaart en omvang van de kapiaanse steden doet ook de vraag naar goederen toenemen. Enorme boerenmarkten geven de gelegenheid enorme hoeveelheden brood, melk, geiten, kippen, ganzen en kruiden om te zetten in harde kapiaanse daalders. De omvang van de locale boerenmarkten maakt het ook mogelijk om hogere prijzen te vragen en te krijgen. Dit veroorzaakt een stijging van de prijzen op de grote markt. Er worden immers steeds meer goederen aan immer stijgende prijzen aangekocht.
Er zijn echter wel grenzen. Ganzen van ¢τ700,00 bijvoorbeeld zullen kapiaanse edellieden slechts in het uiterste noodgeval opkopen als alle andere mogelijkheden verdwenen zijn. U kan dan mogelijk ook gaan uitbouwen, al geeft dat u niet alleen de mogelijkheid betere prijzen te krijgen voor uw waar, het maakt de vraag naar producten ook groter. U kunt zo namelijk aanzienlijk meer waar tegen constructieve prijzen verkopen. Probeer dus altijd de mogelijkheid te hebben om u in voldoende voorraad te kunnen voorzien.
Het zelf produceren en verkopen van goederen is echter ten alle tijden aan te bevelen. Het geeft u de grootste marges op uw locale markten en het maakt onafhankelijk. Leveranciers nemen ook wel eens een vakantie en dan kan het knap lastig zijn om uw productiegebouwen te voorzien van de grondstoffen die u dagelijks verbruikt.
Tot volgende week en natuurlijk....
een altijd vriendelijke groet vanuit "De Bankzitter,"
julie eigen fijne trouwe ome Kilo.
|
|
|