Inhoud
7 februari 2010,
Alweer editie 116... op naar editie 125!!!!
Een krant voor en door spelers!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie, en de Troubadour
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Legendes en Sagen en de Kookhoek
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je: Ome kilo's Beursbabbels
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je: De redactie
| |
|
|
Ome Kilo's Beursbabbels
Een blik op de grote markt met jullie eigen ome Kilo en De Snor.
Waarde kapiaanse edellieden,
Deze week hebben we weer een speciale editie van de beursbabbels van jullie eigen fijne ouwe trouwe ome Kilo. Jullie kunnen je vast nog wel herinneren dat de altijd goedlachse mevrouw Niecke enige tijd terug geholpen heeft met aanvulling op dit schrijven van de economische zaken. Ditmaal is er weer een gastschrijver. Een heel bijzondere.
In editie 112 van dit vrolijke kapiaanse weekblad zagen wij zijn naam al staan als winnaar van het onderschrift. Het betrof een foto van een knol die duidelijk niet geschikt was als oorlogsros. En oorlogsrossen is nu net iets waar de gastschrijver van de beursbabbels van deze week alles vanaf weet. Evenals dons beddegoed overigens. In de periode dat wij deze, naar aanleiding van het nieuwe moederschap van mevrouw Femke, luiers noemden wist hij buitengewoon overtuigend de competitie te winnen.
Inmiddels kan het voor niemand meer een verrassing zijn, het is Robbie uit Robstown! Natuurlijk kennen wij hem ook onder zijn pseudoniemen zoals Rammel, Ramvl en, wellicht de bekendste... De Snor.
Maar voordat hij ons gaat verblijden met allerlei interessante wetenswaardigheden over de handelsperikelen in ons mooie Kapi-Regnum deze week, en het is met deze keer, twee gelijktijdige competities, een heel bijzondere periode, zal ik, ome Kilo, als eerste het woord, of de schrijfveer eigenlijk, ter hand nemen.
Tijden van competitie zorgen altijd voor grote spanningen in ons mooie Kapi-Regnum. Over het algemeen zien we de prijzen van grondstoffen en competitiegoederengerelateerde producten qua prijs de lucht inschieten terwijl het aanbod rechtevenredig afneemt. Een dubbele competitie, zoals nu het geval is, zou de markt dan natuurlijk helemaal ontwrichten.
Zowel voor jenever als voor het wildgebraad, dat door Duitsers en hun hulpjes vaak als wildgebraat, wordt omschreven, zijn natuurlijk kruiden nodig. In de laatste weken hebben we de kruidenprijs al langzaam zien stijgen tot een mooie ¢τ40,00 voor kwaliteit nul. In deze periode van competitie is de prijs voor lagere kwaliteiten echter toegenomen tot grote hoogte. Zo zien we nu dat kruiden, die om te produceren zo rond de anderhalve gulden kapiaanse daalders kosten, nu vaak vanaf ¢τ150,00 worden aangeboden en verkocht.
Kleinere steden kunnen nu dus enorme winsten behalen door hun boerderijen te richten op de productie van kruiden. Dat weerhoudt er meer ervaren steden overigens niet van om hun kwalitatief hoge kruiden aan te bieden op de locale boerenmarkten. We zien dan ook de gemiddelde prijs van kruiden in de statistieken van onze trouwe nachtbrakende monnik met sprongen vooruit gaan. Dat komt natuurlijk omdat de stadhouders die voorheen een remmende werking uitvoerden op de statistieken vanwege hun geringe verkoopcapaciteit en tegenvallende kwaliteit zich nu meer richten op de doorverkoop van kruiden. De prijs stond dan ook voor ruim ¢τ90,00 in de statistieken deze week. En met nog een flinke tijd te gaan met de huidige competities is het geheel niet ondenkbaar dat we hier met deze instelling tegen een plafondprijs aan komen te zitten.
Knollen zijn deze competitie natuurlijk ook heel belangrijk. Maar liefst 50 stuks zijn er benodigd om een stuk wild te fokken. Daar er echter 5 stuks wildgebraad, dat wij als wildgebraat aan die Duitsers verkopen, uit 1 stuk wild worden gemaakt, betekent echter dat er per wildgebraad dus 10 knollen nodig zijn. En aangezien knollen een waanzinnig hoge productiesnelheid hebben in de boerderijen, is er duidelijk sprake van een enorme overproductie waardoor wij op de grote markt de knollenprijs niet of nauwelijks zien stijgen. Ook goed nieuws voor de oorlogsrossenproducenten trouwens.
Nu we toch even de wapenmarkt ter sprake brengen, wil ik nog even iets zeggen voordat ik de schrijfveer overhandig aan mijn goede vriend De Snor. Zoals u allen weet is jullie ome Kilo een groot liefhebber van haakbussen. Werkelijk uren kan hij over die apparaten vertellen. Geschiedenis, productie, mogelijkheden, kwaliteiten, de invloed en groei van de wapenmarkten en ga zo maar door. Door omstandigheden moest er echter in het dorpje dat jullie zo goed kennen, "De Bankzitter," worden gestopt met de productie, met pijn in het hart. Gelukkig zijn de betreffende gebouwen in goede, constructieve handen terecht gekomen. Even leek het er echter niet op. Kort nadat jullie ome Kilo zich namelijk had teruggetrokken uit de haakbussenindustrie, die hij nog altijd nauwlettend volgt, stortte de prijs namelijk in. Van een ruime ¢τ4.500,00 daalde de prijs tot gemiddeld ¢τ3.500,00. Dat was bijzonder onprettig om te zien, zoals jullie zullen begrijpen. Gelukkig lijkt het tij nu gekeerd en hebben we deze week de haakbussen weer ruim boven de ¢τ4.600,00 genoteerd zien staan. Met name de steden Wurdum en Boerendorp leveren hier een knappe prestatie. Niet alleen een prestatie waarvan alle haakbusproducenten de vruchten plukken en die hen motiveert constructief te prijzen, maar ook een prestatie die jullie ome Kilo heel blij maakt. Bedankt daarvoor.
Zoals gezegd is onze Robbie ook een specialist. Niet alleen in wapens overigens, ook met schoenen is het een echte held. Het doet mij dan ook goed dat ik hem nu de schrijfveer kan overhandigen om deze week met een gastschrijver jullie te kunnen verblijden met het laatste economische nieuws uit ons mooie Kapi-Regnum.
Allereerst wil ik onze Ome Kilo bedanken voor het vertrouwen wat hij me heeft gegeven, om mee te mogen werken aan zijn altijd trouwe beursbabbels.
Zoals hij al aangaf zijn we dus deze week beginnen met, voor het eerst op onze Nederlandse server, een dubbele competitie.
Voor ieder wat wils, zou je bijna zeggen. Door de verscheidenheid aan productiegebouwen die nodig zijn voor de beide competities, is de kans groot dat de meeste spelers belang hebben bij deze uitdaging.
Voor deze competities hebben we maar liefst 7 verschillende gebouwen nodig. En kies je voor een van de competities, heb je bij wildgebraad 4 gebouwen nodig, en voor jenever maar liefst 6 verschillende gebouwen.
Maar dit is puur als je alles in eigen beheer maakt. Vele spelers kiezen ervoor om grondstoffen in te kopen zoals water, hout en werktuigen.Dit scheelt alweer in het aantal gebouwen die men dan nodig heeft. Ik heb zelf ook al een hele tijd geleden gekozen om mijn bronnen te verkopen, omdat er natuurlijk een beperking is in het aantal gebouwen wat men mag bouwen.
Mijn voorkeur gaat namelijk uit naar mijn grootste productie, de schoenen industrie. Toen ik me namelijk wilde gaan specialiseren, ben ik bij een afnemer terechtgekomen, die een constante vraag naar schoenen had. En zoals het met de meeste producten gaat, is elke verbetering in kwaliteit, ook een verhoging in opbrengst. Zo heb ik dus mijn eerste georganiseerde productielijn gemaakt.
Doordat ik altijd heb geleerd om niet op één paard te wedden, en mijn overproducties van knollen te reduceren, kwamen toen de paarden in zicht… En een paard zonder aankleding… is ongeschikt.. Hierdoor heb ik me dus ook toegelegd op de oorlogsrossen industrie, hetzij in mindere mate.
Op deze manier kon ik dus ook goed mijn leer reguleren, dus heb ik hiermee een win-win situatie gecreëerd.
En ja, winnen, oftewel winst, daar draait ook deze kapi-economie op.
Op het moment dat mijn schoenen koper besloot om te stoppen met inkopen van deze hoogwaardige stappers, moest ik een keuze maken: Veranderen van productielijn, een andere afnemer, of zelf markten beheren. Omdat ik me toen net wat meer verdiept had in de beurswerking (door onze ouwe trouwe Ome Kilo’s babbels) ging ik dus voor de laatste optie. Markten werden gekocht en gebouwd.
Vanaf dat moment had ik zelf dus ook invloed op de marktprijzen.
Door de prijzen dus, op aanraden van meerdere mensen, constructief hoog te houden, bleef de marktwaarde van de schoenen hoog genoeg, om er een leuke boterham aan te verdienen.
Omdat ik ook het forum goed in de gaten houd, leek het me ook verstandig om mijn fraaie oorlogsrossen zelf op de markt te verkopen.
Hiermee kon ik dus meehelpen om deze fraaie dieren tegen plafondprijs in de markt te houden..
Jammer genoeg lukt die plafondprijs niet met de schoenen. We tikken die prijs van ¢τ677,97 wel eens aan, maar waarschijnlijk zijn er nog steeds teveel schoenenproducenten, die gaan voor lagere verkoopprijzen in de markten, om zo grotere aantallen te kunnen verkopen.. Denk hierbij aan bedrijven zoals Schoenenreus, Scapino en Bristol, om er maar even een paar te noemen. Ze gaan niet voor veel winst, maar veel omzet, wat daardoor ook geld in het laatje brengt.
Maar goed, deze winkels gaan ook niet TE dicht tegen de kostprijs zitten, want het moet, ook voor hen, wel rendabel blijven.
En als ze in een ander soort spullen meer kunnen verdienen, zullen ze ook die spullen verkopen… Deze keuze kunnen we ook in Kapi-Regnum maken. Beter een product aan eerlijke prijzen verkopen, dan te lage prijzen, daar wordt niemand op den duur blij van.
Als we alleen maar producten willen dumpen, kunnen we beter stenen gaan bikken. Hiermee is er ook een snelle verkoop mogelijk, omdat er veel stenen nodig zijn om een leuk gebouw te bouwen, of uit te breiden. Natuurlijk zou je in plaats van de stenen te bikken, ook kunnen kiezen om hout te hakken.
Mocht je er toch voor kiezen om producten te maken die in de eigen markten te verkopen zijn, dan is het dus verstandig om eens te kijken hoe de prijzen liggen op de beurs, om daar de eigen prijzen op af te stemmen. Het voelt misschien aan alsof het allemaal erg langzaam gaat, maar als iedereen zich daaraan houdt, gaan de statsprijzen omhoog, en daarmee ook de verkoop snelheid. Zoals al vaker is verteld, is de grootte van de markten ook van groot belang bij de verkooptijd.
Over de competitie heb ik weinig meer aan te vullen, omdat Ome Kilo hierin al erg duidelijk heeft verteld wat de voor en nadelen zijn van het maken van grondstoffen voor kleinere spelers, om hiermee een extra snelle geldstroom te krijgen.
Het enige wat ik hier nog aan zou kunnen vullen is, indien het mogelijk is, om de kruiden in de kwaliteit 9 op de markt te verkopen. Hiermee is het dus mogelijk om voor beide competities alle andere waarden op 0 te laten staan, om zo de gewenste competitiekwaliteit te krijgen.
Ome Kilo, nog eens van harte gefeliciteerd met uw verjaardag, en ik hoop dat u genoten hebt van het weekendje weg met mevrouw Kilo..
Iedereen bedankt voor de aandacht.
Een altijd vriendelijke groet vanuit Taunustown, waar, in een gezellige herberg, jullie ome Kilo en De Snor deze week dit artikel hebben vervaardigd,
jullie eigen fijne ouwe trouwe ome Kilo en de altijd aimabele Snor
Natuurlijk volgende week weer een nieuwe beursbabbels. Denk eraan om constructief te prijzen en succes allemaal met de mooie, en ook leuke, competities.
|
|
|