Inhoud 28 februari 2010, Alweer editie 119... op naar editie 125!!!! Een krant voor en door spelers! - Bladzijde 1 Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender - Bladzijde 2 Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie, en de Troubadour - Bladzijde 3 Op de derde pagina vind je alles over het raadsel van de week - Bladzijde 4 Op de vierde pagina vind je Legendes en Sagen en de Kookhoek - Bladzijde 5 Op de vijfde pagina vind je: Ome kilo's Beursbabbels - Bladzijde 6 Op de zesde pagina vind je de producten rubriek van Niecke. - Bladzijde 7 Op de zevende pagina vind je: Het leven in de middeleeuwen - Bladzijde 8 Op de achtste pagina vind je: De redactie

Vanaf deze week brengen we jullie een nieuwe rubriek. Samen met een fantasierijke edelman, ontstond het idee een stukje te gaan schrijven voor onze geliefde krant. We gaan het hier hebben over het dagelijkse leven tijdens de middeleeuwen. Er zullen verschillende zaken aan bod komen, denk maar aan muziek, mode, voeding,...Kortom " 't leven zoals het was" de middeleeuwen. Deze week: leven op en om het kasteel. De meeste kastelen die gebouwd werden waren bedoeld om in te wonen. Koningen en hoge adel waren degene die vaak in de kastelen woonden . Ze hadden vaak wel meer dan een kasteel. Door het jaar heen reisden ze dan heen en weer tussen hun kastelen. De gewone ridders woonden vaak in kleinere versterkte landhuizen, die wel een grote zaal en soms ook een kapel hadden. Ridders leefden samen met hun familie, pages en schildknapen, soldaten , bedienden, koks en stalknechten. In het kasteel zorgde de kasteelvrouwe dat alles goed geregeld werd. Zij lette op de bedienden en ontving bezoek van andere adellijke dames. Als de kasteelheer er niet was zorgde zij ervoor dat de voorraden met eten aangevuld werden en bezocht zij zelf ook de boerderijen. Die tijd was een echte mannen wereld waarin vrouwen niet echt serieus genomen werden. Jammer voor de kasteelvrouwe , want zij mocht geen land bezitten of een testament hebben. De kinderen mochten vrij in het kasteel rondlopen en spelen. Ze liepen de stalknechten in de weg of werden verjaagd uit de keuken als ze weer eens van het eten hadden zitten snoepen. In de zomer konden ze lekker buiten spelen en in de winter zaten ze veel binnen bij het vuur waar hun moeder borduurde en verhalen vertelde. Naast het spelen moesten de kinderen ook wel mee helpen in het huishouden en kregen les. Ridder werd je niet zo maar. Op de leeftijd van een jaar of elf begon de opleiding op de burcht van de vorst. Je werd in twee dingen getraind: gevechtstechniek en hoffelijkheid. Na een paar jaar ging je als schildknaap dienen bij de strijdkrachten van de vorst. Pas wanneer je volwassen was, voldoende bekwaamheid en moed had getoond, en het geld bijeen had gebracht voor de uitrusting en de kostbare ridderslag, kon je ridder worden. Velen bleven hun leven lang schildknaap omdat ze die hoge kosten niet konden opbrengen. Alleen een behoorlijk paard was al even duur als 10 tot 20 koeien. Meisjes daarin tegen leerden nette manieren bij en hoe zij het huishouden moesten regelen. Op veertien jarige leeftijd werd men uitgehuwelijkt. Dit lijkt voor onze begrippen heel jong, maar je moet bedenken dat de mensen van toen niet ouder werden dan veertig jaar... Hoe dit komt en nog veel meer, lezen jullie volgende week in " 't leven zoals het was" Deze rubriek werd mede mogelijk gemaakt door Blubbelstad en Leeds

---

Carnaval bij HDP

Hoe kan een mens er toe besluiten om een carnaval feest te organiseren hier op Kapi? Simpel, het idee is er gekomen midden in de week in onze gezellige bar waar een aantal leden er weer hun dagelijkse gekke praktijken uitvoerden , toen opeens ons lid Spookjes op het idee kwam om een carnaval feest te organiseren op zondag 14 februari . Iedereen was meteen enthousiast en zo begon de organisatie, geleid door spookjes, vorm te krijgen en werd er een inschrijving geopend om vrijwilligers op de been te krijgen voor de titel van Prins carnaval van HDP. De eerste stap was dus gezet en nu begon de zoektocht naar gepaste klederdracht voor alle deelnemers. Iedereen moest er natuurlijk picco bello bij staan. Het werd zondagavond en zoals het bij een carnavalfeest past, werd de grote zaal in onze bar feestelijk getooid met licht en slingers. Eenmaal binnen kon men links het Prinsenpak bewonderen van de toekomstige Prins , compleet met scepter. Wat verderaf in de hoek staat de splinternieuwe muziek installatie en aan de ander kant de tafel met hapjes en allerlei andere lekkere gadgets. Om 21 uur ging het feest van start en kwamen de feestvierders één voor één de zaal binnen. Je kon zien dat menigéén de dag ervoor Valentijn hadden gevierd. Onze Wethoudster ging gekleed in een mooi stijlvol rood kleed met bijpassende hoed zoals het een wethoudster past. Mens wat zag ze er beeldig uit!. De schatbewaarder had zijn mooiste Prinsenpak aangetrokken, want hij wilde natuurlijk niet onder doen voor de wethoudster. Bovendien waren er onze dansmarkiesjes, die hadden allen een roze- paars kleedje aan en waren verbluffend mooi. Dat was ook nodig, per slot van rekening moesten ze straks aan de zijde van de eerste Prins carnaval van HDP staan.. Later op de avond werd door het feestcomité bekend gemaakt wie tot eerste Prins carnaval bij HD was gekozen. De voorzitster van het feestcomité Spookje trad naar voren en maakte na enige spanning de naam van de carnavalprins bekent. Het werd de stadhouder van de Blubbelstad. Deze kon zich meteen na de nodige felicitaties gaan omkleden en zich terug op de voorgrond begeven in zijn Prinsenpak waarna hij de scepter overhandigd kreeg en als toemaatje de sleutel van het Gildehuis met als opdracht een volle week de titel en bevoegdheden over te nemen van de wethoudster. Nadien werd er stevig gelachen, smaakvol gegeten, verstandig gedronken, uit volle borst gezongen en uitbundig gedanst tot laat in de avond. Als toemaatje kwam de verrassing, kort na middernacht : ons Gildelid Welsh werd beloond met de gouden plak van de jenevercompetitie . Wat een perfecte avond..

Naxos