|
|
<<< vorige
volgende >>>
Inhoud
28 maart 2010,
Alweer editie 123... op naar editie 125!!!!
Een krant voor en door spelers!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie, en de Troubadour
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het raadsel van de week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Legendes en Sagen en de Kookhoek
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je: Ome kilo's Beursbabbels
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je de producten rubriek van Niecke.
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je: Het leven in de middeleeuwen
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je: De redactie
| |
|
Herakles
De tiende taak van Herakles
Wie van Mykene naar het westen reisde, kwam vroeg of laat in Spanje terecht. Dat was volgens koning Eurysteus het eind van de wereld. Hoewel hij ook gehoord had van een eilandje dat nog voorbij Spanje lag, in de oceaan. De reus Geryones was er de baas en als je de verhalen geloven mocht, was hij een echte tiran. Niemand moest het wagen aan zijn kudde prachtige koeien te komen.
Dus was de volgende opdracht voor Herakles om de koeien van de reus Geryones te roven. Herakles begon opgewekt aan zijn verre bootreis. Hij was na verloop van tijd zo tevreden over zijn vorderingen tijdens de reis dat hij in een vrolijke opwelling twee gigantische rotsen oppakte, die hij neerzette aan weerszijden van de zee-engte. Nog altijd worden deze rotsen 'De zuilen van Herakles' genoemd. Herakles roeide verder en kwam bij het eiland van Geryones. Herakles sloop met zijn knots in de aanslag naar het weiland waar de beroemde kudde stond. De knots kwam goed van pas, want natuurlijk liet Geryones zijn koeien goed bewaken door een herder en een herdershond met twee monsterlijke koppen. De herder werd door Herakles in één slag geveld. Voor de hond waren twee klappen nodig. Maar de reus die door een van de eilandbewoners was gewaarschuwd, dat was moeilijker!
Geryones was geen gewone reus, hij had maar liefst drie bovenlijven. Drie paar schouders, drie paar gespierde armen en drie hoofden.
Herakles zag de reus aankomen en even stond Herakles doodstil. Toen gooide hij zijn knots op de grond, nam zijn boog en schoot van opzij Geryones bovenlijven met een lange pijl aan elkaar vast. Als een blok viel de reus neer en Herakles pakte zijn knots weer en sloeg de eigenaar van de koeien een-twee-drie de schedels in. Na een jaar van reizen met zijn kudde, kwam Herakles eindelijk voor de poort van Mykene, met de rust van koning Eurystheus was het weer gedaan.
|
|
Stoofpeertjes Klassiek
Nodig:
We hebben de Gieser Wildeman, de Hollandse topper onder de stoofperen. Ze zijn vrij klein, met een ruwe schil en bijbehorende roestvlekjes. Een grote soort is de Saint Remy, die je na het schillen in vieren snijdt en ontdoet van klokhuis en steel. De kleine Gieser hoef je alleen te schillen en met steel en al in de pan te zetten
Voor een kilo stoofperen neem je een grote pan, geen aluminium, en voeg je bij de peren : 1 dl rode wijn of port, 1 dl water, 4 eetlepels suiker (liefst rietsuiker), wat geraspte schil van een citroen (de gele bovenlaag , geen wit) en een pijpje kaneel
Bereiding:
Breng aan de kook en laat 2 tot 3 uur stoven op een klein vuurtje, met de deksel ‘op een kiertje’
Als je de alcohol er niet in wil hebben neem je rode bessensap.
Gooi het kookvocht niet weg ! Drink het gemengd met water of thee, of maak er met behulp van aardappelzetmeel een heldere saus van die goed smaakt bij roodvlees of wild.
Smakelijk en veel stoofplezier
|
|
Vanuit Migmarstown deze keer een nieuwsbericht met een aantal feiten rond dierenrechten.
Schuldige dieren
In de Middeleeuwen warden huisdieren als runderen, varkens en honden geregeld gearresteerd berecht en veroordeeld. Zo werd in Frankrijk in 1386 een varken veroordeeld tot de doodstraf door ophanging omdat het een kind had gedood. Op weg naar het schavot werd het varken in mensenkleren gestoken.
Ratten, muizen, insecten, sprinkhanen en andere dieren die de oogst aantasten, zijn uiteraard lastig te arresteren. Daarom werden deze dieren tot in de 18e eeuw niet door gewone rechtbanken, maar door kerkelijke rechtbanken berecht.
Als zij schuldig werden bevonden, werd, vaak nadat ze waren geëxcommuniceerd, een aantal gevangen insecten ceremonieel gedood.
Dieren met rechten
In een rechtszaak tegen insecten die in 1587 Franse wijngaarden bedreigden, was een van de argumenten vóór het ongemoeid laten van de insecten het feit dat zij recht hadden op voedsel.
In 1519 diende een zaak in Tirol tegen muizen die de oogst opaten. De advocaat van de verdediging voerde onder meer aan dat muizen schadelijke insecten en larven eten en zo de oogst bevorderen. Uiteindelijk werden de muizen toch veroordeeld tot het verlaten van het terrein. Maar zwangere muizen en kleine muisjes mochten wachten tot ze groot genoeg waren om op eigen kracht het terrein te verlaten.
Bron: Intermediair, 18 maart 2010
|
|
|
|