Inhoud

07 juli 2010,
Alweer editie 133... op naar editie 150!!!!
Een krant voor en door spelers!

- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender

- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie, en een nieuw hoodstuk van Farmhandjo's serie!

- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je:Ome Kilo's Beursbabbels

- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je het interview.

- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je: De producten rubriek van Niecke

Lever Goudsieraden Q3 voor 2.5 ct .

De bruiloft

Eindelijk is het dan zover. Niemand had het meer verwacht maar de kroonprinses gaat trouwen. Alles is al geregeld, het stadhuis, de kerk, de rijtoer, de jurk, het buffet het feest. Zelf de uitnodigingen zijn al verstuurd. echter liggen nog 3 uitnodigingen te wachten en wel die voor de 3 gulste gildes uitgenodigd. Om te beslissen wie er mogen komen heeft de trotse koning een gildecompetitie bedacht.

De 3 gilden welke tussen 24 juni 00.00 uur en 9 juli 23.59 uur de meeste goudsieraden Q3 voor 2.5 ct inleveren mogen op het trouwfeest aanwezig zijn.

De details:
Gilde competitie
Product: Goudsieraden Q3
Prijs: 2.5ct
Looptijd: van 24 juni tot en met 9 juli 23.59

Om producten in te sturen moet je in het gilde menu ( de balk met de plaatjes) op klikken en hier insturen.

Aangezien dit geen gewone competitie is moeten de producten dus niet naar de stad competitie!

De hoeveelheden die ingestuurd worden, worden bijgehouden en de gilde die het meest instuurt verdient een gouden beker. Dat is niet de enige prijs die we weggeven, de drie grootste inzendingen verdienen een prijs:

1e plaats --------------> Gouden beker
2e plaats --------------> Zilveren beker
3e plaats --------------> Bronzen beker

De crew doet zelf niet mee aan de gildecompetitie!

Was getekend,
Shadow van Schingen

H.6 EEN VOLLE OCHTEND

Na het ontbijt ruimden Trude en ik de keuken op, terwijl Tiel en Anton de geiten naar buiten brachten. Millie en haar broertjes keken of er eieren te rapen waren. Triomfantelijk kwamen ze er met twee terug. “Hebben jullie het deurtje goed dicht gedaan, de kippen mogen nog niet los hè?” vroeg Trude. “Ja mam, dat weten we toch,” zei Eric, de oudste van zeven. De mannen namen de jongens mee om te ploegen en te zaaien, het vrouwvolk ging naar de buren om melk te halen voor het brood en te kijken of er kuikens waren om te ruilen. Ook wilden we vragen hoe het met de schaapskudde was, en of ze de andere katten hadden gezien. Oma bleef thuis, want daar was ook nog genoeg te doen.
“Zijn dit wel aardige buren?” vroeg Marriken. “Ja hoor,” zei Millie, “alleen zijn ze een beetje oud.” “Nou Millie!” riep Trude verontwaardigd. Ik grinnikte onopvallend. Millie was een echte flapuit, en ik vond het prachtig. “Nou, het is toch zo?” pruttelde ze. “Ja, ze zijn ouder dan pappa en mamma, je hebt gelijk. Maar weet je nog dat we het wel eens gehad hebben over dingen zeggen die mensen misschien niet leuk vinden? Dit is ook zoiets.” “Ze kunnen het toch niet horen?” “Nee,” zei Trude geduldig, “maar het is evengoed niet lief. Wat nou als de buren tegen elkaar zeggen ‘die Millie is maar heel klein’, vind je dat dan leuk?” “Nee.” “Maar je kan het toch niet horen?” Stilte. “Denk maar na lieverd, dat is goed voor je hoofd.” Dit was nu precies waarom ik zo goed met de Stokmansen overweg kon. Ze hadden respect voor andere mensen en een originele kijk op de dingen. Ik gaf Trude een knipoog en zei: “Goed hoor!” Waarop ze meteen over een ander onderwerp begon.

We werden hartelijk ontvangen door de boerin, die blij was dat haar buren weer terug waren. Met hen en hun zoon Jacob was alles goed. En ja, ze hadden wel wat kuikens en melk in ruil voor brood. Navraag naar de schapen leverde goed nieuws op: de herder had ze goed kunnen verstoppen toen de vijand voedsel kwam roven, en er waren tien lammeren geboren. Jammer genoeg hadden ze de katten niet gezien. Met vijf kuikens in een mand, vier kannen melk en een konijn gingen we op huis aan.

“Ik heb alvast meel en gist klaargezet, en takkenbossen gemaakt,” zei oma, die een klein tafeltje naar buiten had gesleurd waarop ze driftig aan het kleien was. Naast haar lag een natte doek op de grond. Millie tilde hem nieuwsgierig op en onthulde een vijftal schaaltjes en een pot. “Is er genoeg hout?” vroeg Trude. “Een stuk of vijf bossen mogen er nog wel bij,” zei oma, die ietwat rood aangelopen was van het kneden. Zo zagen wij er later ook allemaal uit. Ik had nog nooit deeg gekneed, en tjonge, dat was zwaar werk! Maar het resultaat mocht er wezen: 30 grote broden lagen op tafel te pronken, 7 voor de buren, 2 voor de herder, de rest voor onszelf. Brood zou voor ons een belangrijk onderdeel van de maaltijd zijn voorlopig, in afwachting van de opbrengst van de moestuin.
Millie had nog wat takken gezocht en Trude had drie kwartier geleden de oven aangemaakt. Ze gooide nu een handje graan op de ovenvloer en begon te tellen. Bij zestien poften de korrels, dus de temperatuur was goed. Nadat de broden over de vloer waren verdeeld met een lange schep, werden potten en schalen op de tweede verdieping gezet en omringd door plakken gedroogde mest. “Waar is dat voor?” vroeg ik verbaasd. “Dan wordt de hitte goed verdeeld,” legde Trude uit. De mest werd omringd door hout en de brand ging erin. “Over een half uurtje hebben we vers brood,” zei Trude, terwijl ze haar gezicht afveegde met haar schort. Mijn maag begon spontaan te knorren.

Wordt vervolgd

FarmhandJo

<<< vorige Weekblad Archief volgende >>>