Inhoud
04 09 2010,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de Competitie.
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je de middeleeuwse rubriek
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je de producten rubriek van Niecke.
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vindt je de beursbabels van Ome Kilo.
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je het vervolgverhaal
- Bladzijde 7
dankwoord
| |
|
"BELEVENISSEN IN KAPI REGNUM"
H.8 TER KERKE
De volgende dag werd besteed aan, je raadt het al, ploegen, zaaien en moestuin. ’s Avonds werd het goeie goed nagekeken, want de volgende dag was het zondag. We reden naar de kerk en Anton beloofde een paar banken te zullen maken voor in de kar. Hobbelend op de bodem van de kar bleef dat goeie goed niet zo heel goei …
De dienst vond plaats in een boerenschuur twee dorpen verderop. Voor Anton en mij was het even wennen om op hooibalen naar de priester te luisteren, we waren in de stad immers een echte kerk gewend. De preek was verrassend prettig, helemaal niet hoogdravend, een hele vooruitgang dus. Terwijl de collectebus rondging, werd aan ons uitgelegd dat een groot deel van de opbrengst voor aanschaf van meer gezangenboeken was bestemd. Het zingen ging voorlopig vooral van handgeschreven velletjes papier, waar de bekendste liederen op stonden. Zo was de keuze wel beperkt natuurlijk, maar de priester zong nog twee andere psalmen, samen met de drie mensen met boek.
Na afloop kwam hij naar ons toe. “Wat fijn dat jullie weer terug zijn, en jullie hebben versterking meegenomen!” Hij glimlachte warm naar ons, en stelde zich voor als vader Lucas. We maakten hem een compliment over zijn preek. “Dank jullie wel, ik vind dat de kinderen het ook zo goed mogelijk moeten kunnen volgen, de onderwerpen zijn vaak al moeilijk genoeg.” En met een knipoog: “Het is ook eigenbelang hoor, zo worden ze niet te onrustig!” Ik sloot hem meteen in mijn hart.
De boer had voor koel water gezorgd, en iemand had koekjes gebakken. “We nemen om de beurt iets mee, dat is voor de kinderen ook leuk,” zei Trude. “Waar zijn ze eigenlijk?” “Spelen, dan kunnen de volwassenen even bijkletsen, zo gaat dat altijd.” Ik zag Anton en Wynant met Tiel bij een groepje mannen staan praten en Trude sleurde Marriken en mij mee naar de buren waar we een paar dagen geleden de melk en de kuikens hadden gehaald. Moeder Hendriks vertelde dat de herder heel blij was geweest met het brood.
Ik vroeg hoe het verder werkte met de gezamenlijke kudde. Het bleek dat er 20 volwassen dieren waren, en inmiddels 25 lammeren. De herder werd door de 6 eigenaars betaald, voor het grootste deel met voedsel, en in ruil nam hij de kudde mee naar de hei en waakte over ze met zijn hond. Meestal kwam hij ’s avonds naar huis en daar molk hij de schapen. De melk werd dan opgehaald door de eigenaars. Momenteel was de melk natuurlijk voor de lammeren. Geanimeerd praatten we over kaas en wol en mest en ik dacht: “Hoor mij nou, net een echte boerin.”
Marriken was zo stil dat ik eens onderzoekend naar haar keek. Ik kon een grijns nauwelijks onderdrukken. Ze had alleen maar ogen voor Jacob Hendriks. Snel keek ik weer weg, voordat ze het zou merken. Wat mij betreft was dit een gunstige ontwikkeling …
We ontmoetten nog wat andere mensen, zochten daarna de kleintjes uit het kluwen kinderen en togen weer naar huis. De rest van de zondag werd besteed aan wat kleine klusjes, kleding verstellen, moestuin gieten, strikken leeghalen, want meer mocht niet van de kerk. Ook ging iedereen in de tobbe. We aten vroeg en na een spelletje bikkelen met de kinderen gingen we allemaal de bedstee in en de zolder op.
Wordt vervolgd
FarmhandJo
|
|