GOUWEDAM - En weer heb ik enorm veel reacties ontvangen op mijn vraag en ben daar weer blij om.. Dit maal waren het reacties op zowel het artikel als de vraag, dus er komen verschillende antwoorden in dit artikel.. Uit reacties op het artikel blijken er toch veel spelers te zijn, die graag oorlog in het spel zouden zien, dat zou de wachttijd wat plezieriger maken mbt de productie.

Verder zijn er veel spelers die coins zouden gebruiken voor:
- geld
- voor de marktomroeper
- voor het rustig opbouwen van het dorp
- via deze manier een bepaalde strategie bepalen en te proberen hieruit winst te maken

Ik kreeg ook de vraag of er niet een manier was om coins in het spel te verdienen en die dan te kunnen inruilen voor gebouwen, onderzoeken, goederen of euro's.. (Hierop kan ik geen antwoord geven, daarvoor zullen jullie toch echt naar de spelbeheerder moeten gaan en dat geldt ook over het geval "oorlog".)

En hier komt tie dan weer.. de volgende vraag, wat ik van jullie lezers wil weten is het volgende:

"Stel er zou oorlog in het spel voorkomen, hoe zouden jullie dat dan willen en wat zouden jullie dan doen?"

Ik hoop weer op veel reacties.. Groetjes!


Hierbij ook nog even een bericht van een speler:

"De juiste prijs/ Wat Adam nog zal zeggen"

Er wordt veel aangeboden tegen een totaal verkeerde prijs: ofwel veel te laag, ofwel veel te hoog. Beiden zijn nadelig voor de verkoper: een te lage prijs levert minder winst op, een te hoge soms helemaal geen, terwijl de 10% marktbelasting wel is betaalt.

“De beste prijs is de marktprijs!” Het is een simpele regel, maar het levert wel de hoogste winst op. Het is soms een kwestie van inschatten of ervaring, maar als je een markt een paar dagen in het oog houdt, kom je er wel achter. De marktprijs schommelt naargelang vraag of aanbod, maar dat merk je wel.

Stuur je gedachte naar: Gouwedam .

Op deze dag, den 16de Oktrober 567 schrijf ik wederom in jou, mijn dagboek.
Er is mij vandaag iets ongelovelijks overkomen. Vanmorgen, toen ik mijn dagelijkse ronde door de stad deed kwam er een man op me af. "Wees gegroet edelman, onze veehouder was er net. De wolven hebben weer 5 schapen aangevallen en hij weet nu niet of hij ons nu wel genoeg wol kan leveren." zei hij.
Ik dacht er even over na, de winter zit er aan te komen, het zal koud en guur worden, en zonder genoeg wol om warme kleding van te maken zullen de burgers van onze mooie stad misschien wel doodvriezen!
Ik besloot dat er iets moest gebeuren, dit kon zo niet langer, dit was al de tweede keer deze week!
Ik, als raadsheer, besloot de burgermeester op de hoogte te stellen van het voorval. De burgermeester kon er dan zijn jagers op af sturen. Maar wat de burgermeester mij vertelde, daar schrok ik van, hij had bij het vorige voorval de jagers er al op af gestuurd, en die waren nooit terug gekeerd.
Ik besloot de jagers te gaan zoeken, ik moest weten wat er met hen gebeurd was.
Ik kon natuurlijk niet alleen gaan, dus nam ik het krijgshoofd met me mee. Hij had wapens, je weet maar nooit wat je te wachten staat in het donkere woud.
We zadelde de paarden, en zo gingen we op pad.
We reden een tijdje verder, tot ik mij opeens bedacht dat het krijgshoofd niet meer naast me reed!
Ik keerde mijn paard en besloot terug te rijden. Maar het krijgshoofd was ergens te vinden. Opeens hoorde ik takken kraken en bladeren ritselen. Dapper als ik ben besloot ik en kijkje te gaan nemen.
Een paar passen het bos in zag ik opeens het krijgshoofd,liggend tussen de bladeren, zonder zijn paard!
"Oi! Wat doet u daar, op die koude grond? Zo zullen we die wolven nooit vinden!"
"Wolven!" Was het enige wat het krijgshoofd riep. Hij keek me aan met een angstige blik in zijn ogen. Ik hielp de man overeind en zei "Gaat u maar terug naar de stad, uw paard komt waarschijnlijk zelf wel naar de stad gelopen, ik zoek die wolven wel."
Ik dacht dat het krijgshoofd uit zijn ambt moest worden gezet, wat heb je nou aan een krijgshoofd dat bij de eerste de beste wolf?

Ik vervolgde mijn weg, opzoek naar de wolven.
Iets verder het bos in hoorde ik opeens geluiden, geritsel, gegrom. Mijn hart begon sneller te kloppen, ik wist dat ik de wolven had gevonden!

Lees volgende week het vervolg van Leopold de Dappere
© Pien & Hoogdonck