Competitie: Gans K0 a 8 ct 24/12/07-31/12/07

Iedereen heeft zitten aftellen. Ja ja, dat weten we. En eindelijk zijn de feestdagen er: lekker eten, vele cadeautjes, weerzien tussen familieleden, ... Het zijn toch blije dagen. Maar de Kerk doet een smeekbede naar de rijke kooplui. Het aantal armen is drastig gestegen sinds vorig jaar en de Kerk heeft dit onderschat. Nu heeft ze veel te weinig voedsel om aan de armen te schenken. Ze vraagt of de kooplui hun hart opnieuw willen openen voor de minderbedeelden en Ganzen willen schenken. Gewone Ganzen, geen geroosterde. De Kerk zal de Ganzen wel plukken en klaarmaken. Ze heeft aangekondigd dat zij, die de meeste Ganzen schenken, een eervolle beloning zullen krijgen. Wanneer kan je de ganzen insturen? Vanaf maandag 24 december tot en met maandag 31 december 23.59 uur. Stuur een contract naar het dorp "Competitie" met kwaliteit 0, en prijs 8 ct per gans Dus nogmaals de voorwaarden om mee te doen: Sluitdatum 31 december 23:59 Per contract versturen aan Competitie Kwaliteit 0, prijs 8 ct per gans.

---

Het achterbladverhaal

Kerstfeest en andere rituelen

Starend uit het raam, zie ik de prachtige kerstboom, die het gilde recentelijk heeft geplaatst op het marktplein van Minsk. Elke avond worden er weer talloze kaarsjes aangestoken, tot genoegen van de kinderen, die dan een kerstwens mogen doen. Even vergeet ik de talloze contracten, die ter ondertekening op mijn bureau liggen en ga terug naar mijn jeugd.

Ik groeide op in een klein dorpje en handelde al op jonge leeftijd. Er was maar één doel in mijn leven en dat was snel veel geld verdienen. In mijn dromen, stond ik achter het roer van een groot zeilschip, maar in werkelijkheid was het niet meer dan een minuscuul vlot, dat amper bleef drijven. Boten hebben altijd een bijzondere aantrekkingskracht op mij gehad. De geur van teer, de wapperende zeilen, het knarsen van het want en steevast stond dan naast mij een wonderschone jongvrouwe met koperkleurige haren. Mijn jeugd is inmiddels voorbij, maar op momenten als deze, zie ik elk detail weer haarscherp voor ogen en word enigszins melancholiek.

Eén van de hoogtepunten tijdens de midzomernachtwende is nog steeds de openbare verbranding van heksen, uitbuiters, valsspelers en charlatans. Nog voor de kerstdag is aangebroken wordt de stad gezuiverd van alle gespuis, dat de stadswachten gedurende het afgelopen jaar in de stinkende kerkers heeft verzameld. De handwerkslieden hebben een tribune gebouwd, waarop de gegoede burgerij zal plaatsnemen. Marktkooplui weten nog winst te halen uit de verkoop van rotte eieren en in verregaande staat van ontbinding zijnde vis, waarbij de beste werptechniek er gratis word bijgeleverd.

Op open karren, besmeurd met pek en veren, wordt het schorrimorri naar de grote markt gebracht, waarna het feest pas echt kan beginnen. Ik koop kaarten voor de eerste rang en een extra grote portie bedorven haring. Op vakkundige wijze wordt het vuur ontstoken en de trommelspelers beginnen hun geroffel. Als de karren voorbij komen, wordt er onder luid gejoel gegooid met onwelriekende etenswaren. Ik weet de geniepige oude kwakzalver midden in het gezicht te raken, die mij kort geleden had afgezet met een potje waardeloze everzwijnpasta.

Voordat het onomkeerbare oordeel wordt geveld, worden de kinderen veiligheidshalve naar huis gestuurd. De beulen geven elk slachtoffer een laatste pint mede, als pleister op de wonde. Dan is het moment daar, wordt het onvermijdelijke verricht en keert iedereen met een gevoel van rechtvaardigheid huiswaarts. Wat er de volgende dag overblijft is niet meer dat een enorme berg kolen, die de ijzerproductie in onze stad voor minimaal een heel jaar garant zal stellen