Inhoud
26 09 2010,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het welkomswoord en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de Competitie.
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je de nieuwe interview rubriek
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je het raadsel van de week.
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je het vervolg verhaal .
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je de producten rubriek van Niecke
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je de middeleeuwse rubriek
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je de "pret op de chat" column
- Bladzijde 9
Op de negende pagina vind je de beursbabels van Ome Kilo
- Bladzijde 10
Dankwoord
| |
|
|
BELEVENISSEN IN KAPI REGNUM
H.9 REGEN
Ondanks de regen gingen de mannen de volgende dag verder met ploegen en zaaien. Gelukkig waren er inmiddels genoeg eieren verzameld om een stevig ontbijt van te maken. Zo gingen ze in elk geval met warme magen (en ingevette capes) de deur uit. Tussen de middag zouden ze komen opwarmen, als het bleef regenen. Meestal aten ze op de akker, om tijd te besparen.
Marriken hielp Trude en mij een uurtje in de tuin, het schoot al aardig op. Sommige dingen hadden eigenlijk al gezaaid moeten worden, april was aardig laat, maar Trude had goede hoop dat het toch zou lukken. In elk geval kreeg alles goed water … Ik stuurde mijn dochter naar binnen om te zien of ze de kleintjes moest bezighouden. Trude en ik ploeterden gestadig door. We zaten onder waterdicht gemaakte doeken, over ons hoofd getrokken en dan met touw rond onze hals vastgemaakt, maar het water liep evengoed langs je pols naar binnen als je je arm optilde, en de voorkant was natuurlijk ook niet dicht zoals de capes.
Al met al was ik blij toen we naar binnen gingen, want mijn toestand was op zijn minst klam te noemen, en mijn rug en knieën begonnen ook weer flink te protesteren. “Trude, mag ik hier een jas van maken, of kan ik beter nog in de tuin helpen?” “We zijn bijna klaar met planten, als je me daar nog een uurtje mee wilt helpen … Maar wat heb je in gedachten?” “Ik heb goede naalden, onze smid heeft ze gemaakt. En ik heb van mijn moeder naaien geleerd, zij kon echt alles! Als ik de voorkant dicht maak en gaten in de zijkant, net als bij de capes, dan kan ik misschien mouwen in de gaten zetten. Die kan je bij de pols dichtbinden, en dan blijf je denk ik droger.”
Trude schudde haar hoofd. “Deze doeken worden voor allerlei dingen gebruikt, om dingen af te dekken, zoals het kippenhok als het lang regent, lading in de kar, spullen die een nachtje buiten staan, van alles. Maar we kunnen wel kijken of we binnenkort doek kunnen kopen of ruilen, want we zijn nu gewoon met meer mensen. Er moeten bijvoorbeeld ook wat krukjes bijkomen, want er zijn er gewoon gebruikt als brandhout, ik kan ze nergens meer vinden. Dus ik wil Anton ook lief aankijken …” Oma voegde toe: “Tegen de oogsttijd kunnen we ook wel wat extra gereedschap gebruiken, denk ik. En onze bijl is weg, die moet echt vervangen worden. Voorlopig kan je nog eens lenen bij de buren, maar dat wordt wel lastig op den duur.”
“Er zijn zoveel dingen,” zuchtte Trude, “ik onthoud het niet eens allemaal.” “Dan maken we toch een lijstje?” zei ik. “Wij kunnen niet lezen en schrijven, weet je nog,” zei Trude een beetje snibbig. Ik keek haar eens aan, dacht even na en zei toen: “Ik heb een voorstel. Ik maak die lijst wel, dat is het probleem niet. Maar als oma en Marriken me willen helpen, wil ik jullie leren lezen en schrijven. In ruil wil ik graag meer leren van kruiden en groenten.” “Oh mam, wat een goed idee!” riep Marriken. Ik gaf haar een kus in de lucht en sloeg toen mijn arm om Trude heen, want ik zag wel dat ze haar hoofd wegdraaide, omdat ze vochtige ogen had. “Ik heb het altijd al erg gevonden dat ik dat niet kon, en dat ik het mijn kinderen niet kon leren,” zei ze zachtjes. “Ach lieverd, jij weet weer zoveel dat ik niet weet, niks van aantrekken hoor.”
De mannen kwamen ondertussen binnenstommelen, waardoor we plotseling allemaal druk bezig waren en het moment voorbij ging.
Wordt vervolgd
FarmhandJo
|
|
|