Inhoud
22 05 2011,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het welkomswoord en de verjaardagskalender.
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de competitie.
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je het leven in de middeleeuwen.
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Willie's pagina.
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je Diana's intervieuw met..
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je het raadsel van de week.
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je de beursbabbels van ome Kilo.
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je het dankwoord.
| |
|
|
Het leven in de middeleeuwen
Roman de la Rose
Is een Frans middeleeuws gedicht, opgebouwd uit twee delen.
Het eerste deel, rond 1230 geschreven door Guillaume de Lorris, omvat 4058 verzen en is te omschrijven als een allegorisch visioen in de traditie van de hoofse liefde, waarin een hoveling in een ommuurde tuin (locus amoenus) probeert zijn geliefde het hof te maken. De roos symboliseert de liefde van de vereerde dame. Onduidelijk is of de dichter zijn werk als afgesloten beschouwde.
Guillaume de Lorris (ook: de Loris, Lorris, ca. 1200 - ca. 1238) was een Frans dichter. Hij was de auteur van het eerste deel van de Roman de la Rose dat hij tussen 1220 en 1230 heeft geschreven. Hij was een navolger van Chrétien de Troyes, die we 2 weken terug in onze krant toelichtte. De Roman de la Rose zou ongeveer 40 jaar later aanzienlijk worden uitgebreid door Jean de Meung.
Jean de Meung (ook: Jean de Meun, Meung-sur-Loire, ca. 1240 - Parijs, ca. 1305) was een middeleeuws Frans dichter en vertaler.
Hij werd geboren als Jean Clopinel of Chopinel. Er zijn weinig biografische gegevens over hem bekend, maar vermoedelijk heeft hij in Parijs gestudeerd en daar het grootste deel van zijn leven gewoond.
Jean de Meung heeft zijn vermaardheid grotendeels te danken aan zijn uitbreiding van de Roman de la Rose, hij voegde zo maar eventjes 18.000 verzen toe. Zijn verzen ademen echter een heel andere sfeer. Ze zijn didactisch, kritisch en satirisch van aard. Het totale werk was lange tijd zeer populair en leidde tot vele debatten tussen voor- en tegenstanders van de ideeën van Jean Clopinel. Vooral het werk van Christine de Pizan baarde opzien in dit debat.
Zijn benadering van het thema was meer filosofisch en kritisch van aard, en week daarin duidelijk af van het oorspronkelijke werk. Guillaume de Lorris was een edelman die schreef voor een adellijk publiek dat op de hoogte was van de hoofse zeden. Jean de Meung daarentegen schreef voor een stads publiek, en nam daarmee een zekere ironische afstand in acht. De vrouw wordt daarin onder andere niet beschouwd als onbenaderbaar ideaalbeeld, zoals in de hoofse traditie, maar als een object van verzoeking, waarvoor men zich in acht moet nemen.
Een deel van het verhaal werd in het Engels vertaald als The Romaunt of the Rose en oefende grote invloed uit op de Engelse literatuur. Geoffrey Chaucer kende het oorspronkelijke werk en een deel van de vertaling in het Middel-Engels wordt aan hem toegeschreven.
Rond 1280 werd dit werk in het Middelnederlands vertaald door Hein van Aken. De vertaling die de naam Die Rose droeg, bevatte 14.224 versregels.
In 1991 verscheen een veelgeprezen vertaling in modern Nederlands van de hand van Ernst van Altena.
Floralis,
|
|
|