Inhoud
23 10 2011,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het welkomswoord en de verjaardagskalender.
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je de ontdekkings reis van Neef Steef en het recept van de week..
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over de competitie.
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je "tips en trucs".
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je Willie's pagina.
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je het raadsel van de week.
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je het nieuws uit de stad..
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je de tips over het registeren op het forum.
- Bladzijde 9
Op de negende pagina vind je het dankwoord.
| |
|
|
Willie's pagina
Het is uit...
Zo langzaam komt bij mij een gevoel van onbehagen op, als ik eraan denk, wat er allemaal te doen is in mijn door mij zeer geliefde Lijnden, waar ik de strijd ben aangaan met de arbeiders van die vermaledijde werkplaats, waar gekwetste vruchten in flessen worden gevuld. Die arbeiders, die niet willen wijken voor mijn nieuwe gemeentehuis, waar het hele KapiRegnum over zal gaan spreken, omdat dat het mooiste gemeentehuis in het gehele rijk gaat worden. Als die arbeiders nou maar enig inzicht tonen en eindelijk verdwijnen met hun kwetsfabriek. Maar nee, ik ben bang dat zulks niet gaat lukken.
Ze hebben inmiddels grote optochten georganiseerd, zodat ze gisteravond hier voor mijn huis stonden. Ze hadden stokken met daaraan spandoeken, waarop geschreven stond:
WEG MET DAT GEMEENTEHUIS.
Ik wist helemaal niet, dat die arbeiders konden schrijven… of heeft dat misschien de pastoor gedaan, die daarmee de kant van die raddraaiers heeft gekozen. Het leek wel alsof elke opa, oma, kind en arbeidersvrouw aanwezig was. Ze stonden daar, terwijl ze met houten lepels op potten en pannen sloegen. Het was een hels kabaal. En dat vlak voor mijn deur, hoe durven ze.
Ik vroeg me af, of het wel mijn eigen bevolking was, maar ik kon een paar van de raddraaiers ontdekken, die laatst met mij hebben onderhandeld. Nu vraag ik me af, of ik onder deze omstandigheden al die moeite moet doen, om een representatief gemeentehuis te bouwen en heb voor mijzelf een droevig besluit genomen. Ik zal helaas niet de geschiedenis ingaan als de machtigste inspirator van het rijk, die de beroemdste architect van het land heeft aangenomen en het allermooiste gebouw, ooit gebouwd, heeft doen laten verrijzen. Ik ben moegestreden en zie van mijn plannen af. Het gemeentehuis zal niet worden gebouwd.
Toen ik dit mijn bevolking heb meegedeeld, brak er een luid gejuich uit en werd er spontaan een groot feest gevierd. Van heinde en ver kwamen muzikanten, goochelaars en jongleuren, die het volk vermaakten. Zelfs een houthakker namens Schinderhannes uit ons buurland kwam, om bij ons een os te braden en het vlees in porties, samen met wat zure kool, te verdelen onder het volk. De menigte heeft ervan genoten.
Toen het feest was afgelopen, kwam er een delegatie van de bevolking op mijn huidige gemeentehuis en verlangde, dat met onmiddellijke ingang alle belastingstaatsregelingen worden teruggedraaid. Maar ik heb me inmiddels al zo aan dit extra inkomen gewend, dat ik daar nog geen besluit over wil nemen. Ik denk, dat er nog wel enige strijd zal gevoerd gaan worden over dit thema, maar momenteel voel ik me zo teleurgesteld, dat ik mijn mensen geen voordelen gun. Dus blijft het voorlopig bij die maatregelen, in het bijzondere het kwartje van Wil.
Dat heb je er nu van, als je iets groots wilt ondernemen om een stad beroemd te maken. Het wordt je niet in dank afgenomen. Ik ben erg teleurgesteld. Niemand vraagt zich af, hoe het met mij nu gaat. Dit voelt als een ernstige nederlaag. Iedereen is vrolijk, maar met mij gaat het niet goed. Daarom heb ik me ook niet laten zien op dat vermaledijde feest. Ik had echt geen zin om die raddraaiers van de kwetsfabriek te ontmoeten. En ook geen zin, om een bier met hen te drinken en te proosten op hun zege. Ineens herinner ik me nu, de vrolijke tijd, die ik afgelopen zomer op mijn buitenverblijf had en verlang er eigenlijk naar om onmiddellijk daar weer heen te vertrekken. Ze zoeken het dan maar uit, hier.
Wil14 van Lijnden
|
|
|