|
|
<<< vorige
volgende >>>
Inhoud
Zondag 10 februari. Een stralende winterdag, lees lekker het dagblad even door ook!
- Voorpagina
Op de voorpagina vind je de Beursweek, Zaragoza Review en Het Onderschrift
- Pagina 2
Op de tweede pagina vind je eindelijk weer alles over de lopende Competitie, Het Interview en Bigmamma's Kookhoek
- Pagina 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week en ook de rubriek Ingezonden Stukken
- Pagina 4
Op de vierde pagina dan De Stallingen, De schrijfwedstrijd en het nieuwste hoofdstuk van het verhaal!
- Pagina 5
Op de vijfde pagina vind je Het Hoekje van Chanovila, Vraag en Antwoord en Zoek de 5 Verschillen
- Pagina 6
Op de zesde pagina staat deze keer De Troubadour, De wonderlijke kruidentuin en de rubriek De Stad
- Pagina 7
En tot slot staat op de zevende pagina Dahantes Rubriek en een mededeling van Bassjunk
|
|
De Stallingen
Ik zie dat u uzelf binnen gelaten hebt? Welkom in de Stallingen! Zoals beloofd had ik het hek open laten staan, ik verwachtte u al... Tussen de dertiende en de veertiende houtmolen afgeslagen en het bospad afgelopen? Geen last gehad van de bouwwerkzaamheden? Ik neem trouwens aan dat u geen wolven hebt gezien op uw weg hier naar toe?
Ik heb ze zelf ook al een tijdje niet meer gezien. Ik denk dat ze achter hun prooi aan getrokken zijn naar hogere streken. Het is een fijn weertje he? Treedt u toch vooral binnen, het dier dat ik u vandaag wil laten zien doet het niet zo goed in de weide!
In eerste instantie zult u zich eerder verwonderen over de constructie van de bak dan het dier erin. Ik kreeg een overgebleven stuk glas van de ramen van de nieuwe kathedraal en een van mijn arbeiders was zo handig dit te bevestigen aan de houten waterdichte bak, zodat u nu de vis kunt zien zwemmen zonder uw hoofd nat te maken!
Als echter het zonlicht naar binnen valt, zult u zien dat het hier niet een vis uit deze contreien betreft, maar een zeldzaam exemplaar met een huid van goud. Ik verzeker u, dit is niet aangebracht, maar de natuurlijke schubkleur van deze soort. Het is een gouden vis, meegekomen in een vat van een ver handelsschip. De delicate vinnen en staart waaieren sierlijk in het ritme van het zwemmen van de vis.
Het zal u wellicht niet verbazen dat ik niet van plan ben om deze waterbewoner hier in de stallingen te houden. In plaats daarvan zal ik hem over enkele nachten schenken aan mijn geliefde... Ik hoop dat ze kan waarderen dat ze dit jaar geen goudsieraad of mosselketting ontvangt maar een levende gouden vis als symbool voor mijn Vrouwe Valentijn...
Hoewel ik niet helemaal zeker ben van het dieet van de vis heb ik een koker voorbereid met gestampte planten en voedingsresten uit het magazijn van een boerderij. Het dier lijkt deze prettig te vinden en eet de kleine stukjes graag. Ik kan echter met mijn vieze kolenschoppen het eten er niet indoen, het is een hele gevoelige vis. Als u zich geroepen voelt... graag!
Ik mag alleen maar hopen dat deze gouden vis in leven weet te blijven tot de volgende maan en het grote feest dat wij dan geven. Als hij zich vreemd gaat gedragen zal ik hem toch maar loslaten in de visvijver achter het Paleis van de Meesterdiplomaat. Ik zal eens navragen hoeveel Aanzien zo'n gouden vis oplevert trouwens...
In de hoop dat u allen genoten heeft van de aanblik van een van deze zeldzame dieren uit de Stallingen sluit ik hierbij af. Wie weet spreek ik u volgende week weer met een nog bijzonderder dier in deze series...
Handelsburcht
|
|
Schrijfwedstrijd
Een werkkamer vol met rollen papier.
Balansen, inkoopprijzen, marktwaarden. Wachtend op nieuwe handel zit je als handelaar vaak even voor je uit te staren.
Door het raam klinken de geluiden van de harde buitenwereld. Van de marktkooplui zijn de sappigste verhalen te horen over moord, oorlog en complotten.
Zelf maak je ook wel het een en ander mee op de slecht begaanbare wegen van stad naar stad. Opeens heb je het!
Je pakt je veer, doopt hem in wat verse inkt en begint te schrijven...
Schrijf mee aan het verhaal over Kapi Regnum! Elke week zal er een hoofdstuk gepubliceerd worden in ons dagblad. Stuur je verhaal naar 'Handelsburcht'. met als titel 'Schrijfwedstrijd'.
Lukt het jou om het spannendste, grappigste, origineelste verhaal te schrijven? Dan wordt jouw verhaal gepubliceerd in ons dagblad en ontvang je bovendien een oorkonde!
Deze week is het winnende hoofdstuk wederom uit de stad Sequani...
Jaloers? Je maakt zeker een grotere kans om te winnen als je een nieuwe inzender bent!
We hopen voor volgende keer dan ook op meer reacties...
Klim in je pen (of veer of houtje of waar je dan ook mee gaat schrijven) en maak (grote) kans op deze makkelijk verdiende prijs!
Let even op:
Alleen correct Nederlands, dus let op spelling en grammatica!
Om een beetje de lengte aan te geven: tussen de 400 en 800 woorden zou mooi zijn.
Het verhaal moet aansluiten op de eerdere hoofdstukken. Het verdient aanbeveling af en toe wat dingen 'op te halen' uit eerdere gebeurtenissen.
Nieuwe hoofdstukken kun je insturen tot zaterdag avond 23.59. Later ingestuurde hoofdstukken worden niet meer behandeld.
|
|
Hoofdstuk 9:
Vlinders en vlooien
Xena kwam teleurgesteld op de boerderij aan, ze kon zich niet inbeelden hoe de heraut zo snel had kunnen verdwijnen. Die middag vertrok Xena samen met de overgebleven tien mannen richting Kobolt. Als ze goed doorreden, zouden ze er in drie dagen kunnen aankomen. Tenminste als ze geen andere ongelukken meer tegenkwamen.
De volgende dag gingen ze weer vroeg op pad, de reis schoot goed op en ook het weer was bijgedraaid. Kortom, iedereen was in een opperbest humeur. Het hele gezelschap dacht al aan de zomer die in het voorruitzicht lag. Zo vertelde ook Xena haar verlangen naar de zomer aan Hiliam, de man die naast haar reed. Ze vertelde over de het graan dat er vroeger, voor de oorlog, altijd in overvloed was tijdens de zomer. Ook over het oogstfeest en de warme zomeravonden vertelde ze. Hiliam luisterde aandachtig naar haar verhalen en vertelde zelf ook, hoe hij tijdens de zomer in het frisse water van de rivier had gezwommen en hoe ze âs avonds met de gasten uit de herberg van zijn ouders aan een kampvuur hadden gezeten.. De tijd vloog voorbij terwijl ze met elkaar aan het praten waren. Xena had het prima naar haar zin en al snel werd het tijd om een kamp op te slaan voor de nacht.
Vermits ze maar een paar tenten overhadden na het voorval met de wolven, moest iedereen wat dichter bij elkaar liggen. Eerst had Xena dit lastig gevonden, er was sowieso al niet veel plaats in de reistenten. Nu ze er met meer tegelijk in moesten, lagen ze dicht tegen elkaar aangedrukt. Maar deze keer hoopte ze er stiekem op dat ze toevallig naast Hiliam zou liggen. Er moest echter ook nog wacht gehouden worden en Björn, een andere man van het gezelschap, had sinds het begin de taak op zich genomen om de wachttijden te verdelen. Het kwam zo uit dat Hiliam de wacht zou houden wanneer Xena sliep en dat zij de wacht zou houden wanneer Hiliam sliep. Zo kwam het dat ze naast een oude man die naar zweet stonk de nacht moest doorbrengen.
De volgende ochtend kroop Hiliam moe op zijn paard. Doordat het te warm was in de tent en omdat hij de hele tijd had gedacht aan het gesprek met Xena, had hij die nacht niet veel kunnen slapen. Toen iedereen klaar was om weer te vertrekken en de paarden zich in beweging zetten wou Hiliam weer naast Xena gaan rijden. Op dat moment kwam Björn echter naast hem gereden en begon deze meteen een gesprek aan te knopen. Mede door de slechte nachtrust en de aanwezigheid van Björn (al kon deze laatste dit natuurlijk niet weten) ging het humeur van Hiliam sterk achteruit. Nors reed hij een hele tijd verder op zijn paard tot zijn gedachten uiteindelijk afdwaaldenâ¦
Hiliam zat in de schaduw van een kersenboom met Xena in zijn armen. Haar hoofd rustte op zijn borst en ze luisterde naar zijn rustige ademhaling. Het was een zonnige dag, ze hoorden de wind lichtjes ritselen tussen de bladeren boven hen. Beneden aan de heuvel liep Arna, hun eerste zoontje, achter zijn hond aan. Je kon hem horen lachen om de bokkensprongen die de hond maakte. Zo zaten ze daar een hele poos, volstrekt gelukkig door louter de aanwezigheid van de ander.
â¦âWat?â Vroeg Hiliam, âIk vroeg waar je met je gedachten zit. Ik heb je al tweemaal gevraagd wat je gaat doen als we terug in Nieuw Mercia zijn.â gedaan met dagdromen. Hiliam zit weer gewoon op zijn paard met die zeurende Björn naast zich. Maar wat zou hij eens doen wanneer ze terug in Nieuw Mercia aankwamen? Nog voor Hiliam terug in zijn gedachten kon wegzinken begon Björn dan maar over zijn eigen plannen te vertellen.
Tegen dat het opnieuw avond werd was de groep al een goed deel opgeschoten. âAls het meevalt komen we morgen in Kobolt aan.â Zei Xena tegen de mannen, me dit vooruitzicht was iedereen wel tevreden. Blijgezint begonnen ze het kamp op te slaan, er werd hout gezocht voor een vuur zodat ze de hazen die enkele mannen tijdens de rit gevangen hadden, konden worden klaargemaakt. De tenten werden opgezet en de wachttijden werden opnieuw afgesproken.
Tijdens het eten werd er wat gebabbeld over wat er de volgende dagen komen zou. Xena dacht terug aan Xaver, hoe deze halsoverkop was teruggegaan naar Nieuw Mercia om de boerenruzie te bedaren. Eigenlijk was ze het allemaal een beetje vergeten de voorbije dagen. Terwijl ze hieraan dacht keek ze naar Hiliam en ze zag dat hij ook naar haar zat te kijken. Spontaan moest ze glimlachen, maar meteen daarna voelde ze zich ook schuldig. Zij zaten gezellig bij elkaar aan een warm vuur terwijl Xaver misschien in de problemen zat.
Xena wenste dat ze op een of andere manier toch bericht zou ontvangen van Xaver, dat thuis alles in orde was. Al wist ze dat ze op nieuws zou moeten wachten tot ze zelf weer thuiswaren.
Sequani
|
|
|
|