|
|
<<< vorige
volgende >>>
Inhoud
Zondag 17 februari.
En een nieuw dagblad!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je de Beursweek, Zaragoza Review en Het Onderschrift
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de afgelopen Competitie, Het Interview en Bigmamma's Kookhoek
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week en nu ook Dahantes Rubriek
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina dan De Stallingen en De schrijfwedstrijd met een trieste aankondiging
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je alles over de nieuwe Handelsgildes en Het Hoekje van Chanovila
- Bladzijde 6
Op de zesde en deze keer laatste pagina staat wederom De Troubadour, De wonderlijke kruidentuin en de rubriek De Stad
|
|
De Stallingen
Ik zie dat u uzelf binnen gelaten hebt? Welkom in de Stallingen! Zoals beloofd had ik het hek open laten staan, ik verwachtte u al... Tussen de dertiende en de veertiende houtmolen afgeslagen en het bospad afgelopen? Het is lekker weer vandaag ook voor een wandeling...
Hoewel ik er ooit nog mee kon adverteren dat de Stallingen door slechts weinigen gezien zijn en dus een goede locatie voor een elitefeest, is dat nu wel anders. Steeds meer mensen vinden de weg en het begint ondertussen meer op een speelweide voor dagjesmensen te lijken dan een uitlaatklep met levende Statussymbolen!
Mijn excuses voor de rotzooi dan ook hier. Deels toe te schrijven aan een verlate opruiming na een Carnavalsfeest hier ter plaatse, deels toe te schrijven aan de recente houtskoolproductie en vooral het haastige vervoer ervan, deels echter ook aan het dier dat ik u vandaag wil laten zien...
Het betreft zoals u ongetwijveld zult herkennen een verre neef van het ons zo bekende zwijn. Dit exemplaar is echter ver doorgefokt op zinnige eigenschappen en bovendien in vergaande mate gedomesticeerd. De correcte benaming van dit dier is dan ook Sus scrofa domesticus, maar het mag ook wel tam zwijn of varken genoemd worden.
De handelaar die mij dit exemplaar verkocht, verbaasde zich er in hoge mate over dat deze diersoort bij ons in Kapi Regnum nog zo onbekend is. Volgens hem zijn deze zwijnen al zo'n 4000 tot 6000 jaar geleden gedomesticeerd. Op de een of andere manier zijn ze hier in Kapi echter nooit echt aangeslagen.
Toch zijn ze veel makkelijker te houden dan de knorrige wilde zwijnen, die het in gevangenschap slechts magertjes doen. Dit varken belooft meer vlees te leveren, meer biggetjes, het heeft veel minder haar en bovendien ook minder ruimte nodig. Het tamme zwijn met zijn kalige huid houdt er echter wel van deze in de modder op orde te houden.
In overleg met mijn leverancier probeer ik een fokprogramma op te zetten, waardoor ik binnenkort meerdere steden in Kapi van deze voor ons nieuwe diersoort hoop te kunnen voorzien. Hoewel ik niet verwacht dat deze dieren veel bij zullen dragen aan Aanzien, brengt hij zoals genoemd toch vele voordelen met zich mee.
Ze lijken bovendien intelligent in ik zal ze proberen te trainen. Ach en misschien ook interessant: volgens het volksgeloof kunnen mensen die varkenshersenen eten geen leugens vertellen. Doe er uw ding mee!
In de hoop dat u allen genoten heeft van de aanblik van een van deze zeldzame dieren uit de Stallingen sluit ik hierbij af. Wie weet spreek ik u volgende week weer met een nog bijzonderder dier in deze series...
Handelsburcht
|
|
Schrijfwedstrijd
*** Aankondiging ***
Het verhaal van Xena en Xaver zal eindigen met een laatste, tiende hoofdstuk. Het blijkt moeilijker dan verwacht om door te schrijven op de wendingen die een andere schrijven voor je bedacht heeft en toch nog een consequent verhaal over te houden.
Er zal nog een week de tijd gegeven worden om met een laatste hoofdstuk van dit verhaal te komen, waarin het verhaal trouwens niet nadrukkelijk of plots ten einde hoeft te komen, maar ook open mag eindigen. In afwachting van dit laatste hoofdstuk publiceren wij vandaag hiernaast nogmaals het laatste bekende hoofdstuk.
We zullen ons nader beraden over een vervolg van deze wedstrijd in een andere vorm. Wellicht zullen we deze schrijfwedstrijd ook wel geheel moeten sluiten. Suggesties zijn als altijd welkom!
Een werkkamer vol met rollen papier.
Balansen, inkoopprijzen, marktwaarden. Wachtend op nieuwe handel zit je als handelaar vaak even voor je uit te staren.
Door het raam klinken de geluiden van de harde buitenwereld. Van de marktkooplui zijn de sappigste verhalen te horen over moord, oorlog en complotten.
Zelf maak je ook wel het een en ander mee op de slecht begaanbare wegen van stad naar stad. Opeens heb je het!
Je pakt je veer, doopt hem in wat verse inkt en begint te schrijven...
Schrijf mee aan het verhaal over Kapi Regnum! Elke week zal er een hoofdstuk gepubliceerd worden in ons dagblad. Stuur je verhaal naar 'Handelsburcht'. met als titel 'Schrijfwedstrijd'.
Lukt het jou om het spannendste, grappigste, origineelste verhaal te schrijven? Dan wordt jouw verhaal gepubliceerd in ons dagblad en ontvang je bovendien een oorkonde!
Let even op:
Alleen correct Nederlands, dus let op spelling en grammatica!
Om een beetje de lengte aan te geven: tussen de 400 en 800 woorden zou mooi zijn.
Het verhaal moet aansluiten op de eerdere hoofdstukken. Het verdient aanbeveling af en toe wat dingen 'op te halen' uit eerdere gebeurtenissen.
Nieuwe hoofdstukken kun je insturen tot zaterdag avond 23.59. Later ingestuurde hoofdstukken worden niet meer behandeld.
|
|
Hoofdstuk 9:
Vlinders en vlooien
Xena kwam teleurgesteld op de boerderij aan, ze kon zich niet inbeelden hoe de heraut zo snel had kunnen verdwijnen. Die middag vertrok Xena samen met de overgebleven tien mannen richting Kobolt. Als ze goed doorreden, zouden ze er in drie dagen kunnen aankomen. Tenminste als ze geen andere ongelukken meer tegenkwamen.
De volgende dag gingen ze weer vroeg op pad, de reis schoot goed op en ook het weer was bijgedraaid. Kortom, iedereen was in een opperbest humeur. Het hele gezelschap dacht al aan de zomer die in het voorruitzicht lag. Zo vertelde ook Xena haar verlangen naar de zomer aan Hiliam, de man die naast haar reed. Ze vertelde over de het graan dat er vroeger, voor de oorlog, altijd in overvloed was tijdens de zomer. Ook over het oogstfeest en de warme zomeravonden vertelde ze. Hiliam luisterde aandachtig naar haar verhalen en vertelde zelf ook, hoe hij tijdens de zomer in het frisse water van de rivier had gezwommen en hoe ze âs avonds met de gasten uit de herberg van zijn ouders aan een kampvuur hadden gezeten.. De tijd vloog voorbij terwijl ze met elkaar aan het praten waren. Xena had het prima naar haar zin en al snel werd het tijd om een kamp op te slaan voor de nacht.
Vermits ze maar een paar tenten overhadden na het voorval met de wolven, moest iedereen wat dichter bij elkaar liggen. Eerst had Xena dit lastig gevonden, er was sowieso al niet veel plaats in de reistenten. Nu ze er met meer tegelijk in moesten, lagen ze dicht tegen elkaar aangedrukt. Maar deze keer hoopte ze er stiekem op dat ze toevallig naast Hiliam zou liggen. Er moest echter ook nog wacht gehouden worden en Björn, een andere man van het gezelschap, had sinds het begin de taak op zich genomen om de wachttijden te verdelen. Het kwam zo uit dat Hiliam de wacht zou houden wanneer Xena sliep en dat zij de wacht zou houden wanneer Hiliam sliep. Zo kwam het dat ze naast een oude man die naar zweet stonk de nacht moest doorbrengen.
De volgende ochtend kroop Hiliam moe op zijn paard. Doordat het te warm was in de tent en omdat hij de hele tijd had gedacht aan het gesprek met Xena, had hij die nacht niet veel kunnen slapen. Toen iedereen klaar was om weer te vertrekken en de paarden zich in beweging zetten wou Hiliam weer naast Xena gaan rijden. Op dat moment kwam Björn echter naast hem gereden en begon deze meteen een gesprek aan te knopen. Mede door de slechte nachtrust en de aanwezigheid van Björn (al kon deze laatste dit natuurlijk niet weten) ging het humeur van Hiliam sterk achteruit. Nors reed hij een hele tijd verder op zijn paard tot zijn gedachten uiteindelijk afdwaaldenâ¦
Hiliam zat in de schaduw van een kersenboom met Xena in zijn armen. Haar hoofd rustte op zijn borst en ze luisterde naar zijn rustige ademhaling. Het was een zonnige dag, ze hoorden de wind lichtjes ritselen tussen de bladeren boven hen. Beneden aan de heuvel liep Arna, hun eerste zoontje, achter zijn hond aan. Je kon hem horen lachen om de bokkensprongen die de hond maakte. Zo zaten ze daar een hele poos, volstrekt gelukkig door louter de aanwezigheid van de ander.
â¦âWat?â Vroeg Hiliam, âIk vroeg waar je met je gedachten zit. Ik heb je al tweemaal gevraagd wat je gaat doen als we terug in Nieuw Mercia zijn.â gedaan met dagdromen. Hiliam zit weer gewoon op zijn paard met die zeurende Björn naast zich. Maar wat zou hij eens doen wanneer ze terug in Nieuw Mercia aankwamen? Nog voor Hiliam terug in zijn gedachten kon wegzinken begon Björn dan maar over zijn eigen plannen te vertellen.
Tegen dat het opnieuw avond werd was de groep al een goed deel opgeschoten. âAls het meevalt komen we morgen in Kobolt aan.â Zei Xena tegen de mannen, me dit vooruitzicht was iedereen wel tevreden. Blijgezint begonnen ze het kamp op te slaan, er werd hout gezocht voor een vuur zodat ze de hazen die enkele mannen tijdens de rit gevangen hadden, konden worden klaargemaakt. De tenten werden opgezet en de wachttijden werden opnieuw afgesproken.
Tijdens het eten werd er wat gebabbeld over wat er de volgende dagen komen zou. Xena dacht terug aan Xaver, hoe deze halsoverkop was teruggegaan naar Nieuw Mercia om de boerenruzie te bedaren. Eigenlijk was ze het allemaal een beetje vergeten de voorbije dagen. Terwijl ze hieraan dacht keek ze naar Hiliam en ze zag dat hij ook naar haar zat te kijken. Spontaan moest ze glimlachen, maar meteen daarna voelde ze zich ook schuldig. Zij zaten gezellig bij elkaar aan een warm vuur terwijl Xaver misschien in de problemen zat.
Xena wenste dat ze op een of andere manier toch bericht zou ontvangen van Xaver, dat thuis alles in orde was. Al wist ze dat ze op nieuws zou moeten wachten tot ze zelf weer thuiswaren.
Sequani
|
|
|
|