Inhoud
25 11 2012,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het welkomswoord en de verjaardagskalender.
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de competitie.
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je een blik in de middeleeuwen.
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je het raadsel van de week.
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je Willie's pagina
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je het recept van de week.
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je Uit de oude doos.
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je de tips over het registeren op het forum.
- Bladzijde 9
Op de negende pagina vind je het dankwoord.
- Bladzijde 10
Op de tiende pagina vind je het dankwoord.
| |
|
|
Uit de oude doos
De eerste editie van ons weekblad kwam uit in september 2007, in al die jaren zijn er door vele mensen vele artikelen geschreven.
Ons leek het leuk om zo nu en dan deze oude artikelen nogmaals te publiceren.
Voor deze week hebben we "Borrelpraat" uit editie 38 van juni 2008 geselecteerd om nogmaals te publiceren:
Bettien had net haar glazen gewassen en hing haar natte lap over haar gespierde schouders. Godelinda en Kaatje lagen lekker te soezen bij de ketel die boven het vuur hing. ‘Stelletje luie meiden zijn jullie!’, zei Bettien glimlachend tegen haar geiten, terwijl ze met een enorme houten lepel door de ketel roerde die tegen het kookpunt begon te lopen. Alleen een oplettende voorbijganger kon ontdekken dat haar meiden glimlachten.
Als iets op het menu van de dag moest staan, dan was het wel BigMamma’s groentesoep deLuxe. Vooral Kevin (Kevv voor intimi) kwam er expres voor langs als hij op reis was met zijn ezeltje Tokkie. Tokkie had hij gewonnen op een kermis toen hij ging Turks olie worstelen met Ahmet Akgül. Hoewel er tomaten naar Kevin werden gegooid, Kevin hield er Tokkie aan over na zijn heupworp zodat Ahmet Akgül met gebroken trots het veld moest verlaten.
##
Ondertussen sneed Bettien grove stukken peen in de pan en wierp een emmer met prei er achteraan. Kevin kwam net op zijn ezeltje het dorp binnen. Hij bond Tokkie vast en floot op zijn vingers. Godelinda en Kaatje wisten gelijk wie het was en renden naar buiten. “Hey, meisjes van me! Is jullie mamma ook thuis?”. Godelinda, de oudste van de twee, mekkerde er lustig op los. “Ik ruik groetensoep!”, zei Kevin verheugd. Nu hij in het dorp was kon hij spelen met de schoonheid van Bettien waar Bertram juist zo verliefd op was geworden. “Alleen U heeft lekkere grote ballen in de soep”, zei hij Kevin tegen Bettien toen hij haar ballen vlees in de ketel zag gooien. Uit zijn rugzak haalde hij alvast zijn bestek om aan te vallen. “Het is nog lang niet klaar!” Zei Bettien streng. Bettien wist hoe Kevin at. Het was ranzig om te aanschouwen voor andere gasten. Kevin heeft de onhebbelijke gewoonte om met zijn mond open te kauwen terwijl hij spreekt zodat iedereen de inhoud van zijn giecheltje kan zien. “Whas wat wekker Wettienekke!”, zei hij een keertje terwijl een gehaktbal als een stuiterbal tegen zijn huig schoot. “Wit is wupper wekker Wettien!”
Tussendoor had Bertram het druk met andere zaken! En ja, hij hield Kevin met een scheef oog in de gaten. Sinds Herman den Blijktmaarweer– Super Chefkok – was langsgekomen draaide Amsterdam-Westerpark per week verlies. En Bertram was al blij dat hij nog net zijn personeel kon betalen. “Wie noemt zijn toko nou Amsterdam-Westerpark met miljoenen inwoners op Kapi?”, had Herman gezegd tegen Bertram. “Ik!”, zei Bertram stug. “Dat kan dus niet. Dit moet een verzamelplaats worden van binnen- en buitenlui, artiesten, rijk, arm, elk geloof en elke kleur. Ik weet niet wat jij ervan vindt maar ik zie voor je deur: ‘Café Borrelpraat’. Bertram stak een wijsvinger in zijn neus, peuterde er een hard korstje uit, keek er naar, friemelde het van het topje van zijn vinger en keek bedenkelijk naar de lucht toen het op zijn eikenhouten vloer viel: “Klinkt goed!” De enorme reus Herman den Blijktmaarweer keek verbaasd op. “Vind je het goed?” Met zijn enorme klauw veegde hij over zijn kale hoofd. “Dat vind je echt goed?” “Als de boer het niet lust, dat vreet hij het niet. Maar als het de omzet verhoogd met borrels, dan vind ik het goed.” Bettien had zich ondertussen geschaard bij de heren. “Café Borrelpraat. Klinkt als een roddelhoek die zijn weerga niet kent!”, zei Bettien met een tevreden glimlach. “Kan ik wellicht mijn gepeperde hansworsten in piccalilly eens uitproberen, Bertram.” “Hansworsten?”, zei Bertram. “Ik noem ze zo.”
“Café Borrelpraat”, mijmerde Bertram terwijl hij naar buiten liep om afscheid te nemen van zijn “oude” pand. Het klinkt wel als een toko met allure waar iedereen wilt vertoeven.
En zo, waarde lezers, werd Café Borrelpraat geboren. Hoe de inrichting eruit ziet, dat laat ik over aan jullie eigen fantasie. Hoe het verhaal verder gaat? Meeste verhalen die uit mijn vingers komen ontstaan spontaan. Mocht je in het verhaal willen, mailen mag altijd naar Amsterdam-Westerpark. Mocht het verhaal rommelig overkomen dan ligt het aan de verbouwing * grinnikt *
|
|
|