Inhoud
27 10 2013,
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het welkomswoord en de verjaardagskalender.
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de competitie.
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je het raadsel van de week.
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Uit de oude doos.
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je de tips over het registeren op het forum.
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je het dankwoord.
| |
|
|
Uit de oude doos
De eerste editie van ons weekblad kwam uit in september 2007, in al die jaren zijn er door vele mensen vele artikelen geschreven.
Ons leek het leuk om zo nu en dan deze oude artikelen nogmaals te publiceren.
Voor deze week hebben we "het interview" uit editie 66 van januarie 2009 geselecteerd om nogmaals te publiceren:
Deze week heeft onze razende reporter Lord DrinkAlot, Femke uit gisteren geinterviewd..
“Maar ik wil zeer zeker een zeekoe zien, wat reptielen en een hangbuik zwijntje knuffelen met mijn dochter Sarah.”, kreeg ik te horen ver voor ik het interview zou afnemen met Femke.
Een taaie tante met wensen. Dat zal wat worden, dacht ik nog.
##
Bepakt en bezakt met een bos bloemen, een blauw konijn en een super reep chocolade stond ik op het Centraal Station van Amsterdam. Ik groette de twee. Femke had me verteld hoe ze eruit zag, dus echt moeilijk was het niet. Zeker niet toen ik een tijgerin op een smoeltje van een kind zag. “Hallo!”, zei Sarah spontaan, “jij bent kaal!”
“Hey Sarah. Een naam van een vorstin heb jij volgens de geschiedenis”, zei ik terwijl ik knielde en haar een blauw konijn gaf. “Hoogheid. Ik hoop dat U het blieft dat wij vandaag Artis gaan ontdekken. Uw koets in deze tijd is een tram die aan alle kanten rammelt maar wel brengt waar U moet zijn”, zei ik tegen het hummeltje wiens 2 staarten als oren dienden. Ze giechelde.
“Fiekadel”, zei Sarah toen we in de postkoets zaten en bijna het Hilton Hotel hadden bereikt waar ooit Yoko Ono en John Lennon onder hun oksels in het zweet het bed deelden voor de wereldvrede. Tegenover het Hilton Hotel staat al jaar en dag een frietkot waar tout toerist en Amsterdammer een vette bek haalt en – ik moet het toegeven – best lekkere frikadellen te koop zijn.
“Ik had je gewaarschuwd”, glimlachte Femke, “ze is dol op chocolade en frikadellen! Ik moet tevens bekennen dat dit de eerste keer is dat in een tram zit”, zei ze bijna blozend.
“Jaren geleden, ik was toen zelf nog klein, was ik ook verwonderd over hoe de tram als een slang door de stad kon bewegen terwijl de bestuurder geen stuur had maar wel veel kleurrijke knopjes om op te drukken. Dus je bent niet de enige. Maar vertel eens: In welk deel van Nederland woon je, ben je getrouwd? Wil je na Sarah nog een kind?”
Femke keek me lachend aan: “Begint het interview in een wiebelende, piepende en krakende tram?”
“Ja. Ik moet als journalist voor de Kapi-Krant ergens beginnen, dus ik stel op de meest vreemde momenten gewoon de meest impertinente vragen.”
"Ik woon in het gezellige Brabant in een dorp vlak bij Eindhoven. ik ben inmiddels 5 jaar getrouwd met Mike. We willen zeker nog een kindje en zijn hard aan hert oefenen alleen werkt moeder natuur tot op heden niet erg mee."
De tram slalomde via de Dam naar het Rokin waar beursmannentjes met mobieltjes de AEX probeerden te beïnvloeden. Sarah keek verwonderd uit het raam naar het pluimage op straat, haar blauwe konijn stevig tegen zich aangedrukt, zodat deze niet die rare mensen op straat zou zien en in een staat van shock zou geraken.
“In je e-mail schreef je dat je minimaal een zeekoe wilt zien, wat reptielen en een hangbuik zwijntje. Wat heb jij toch met lelijke dieren? Oké, ze zijn niet echt “lelijk” voor sommigen, maar het fascineert mij gewoon wat jij er in ziet.”
"Ja, ze zijn wel lelijk althans, het zwijntje en de zeekoe maar dat maakt ze juist zo verschrikkelijk lief. En ze hebben ronde vormen en dat spreekt mij aan. de reptielen ben ik dankzij Mike ingegroeid. Hij heeft altijd al een fascinatie voor reptielen gehad. We hebben dan ook al een heel scala aan reptielen thuis gehad."
“Aha, oke!”, lachte ik vriendelijk en gruwelde van binnen. De rit duurde zoals gewoonlijk UREN, maar bij de Plantage stapte we uit en voegde wij ons in de rij. Sarah brabbelde wat tegen haar nieuwe vriend konijn en ik zag kans om Femke uit te horen.“Ooit ben je op Kapi gestrand. Wat was nou het eerste wat jij zo leuk vond?”
"Dat er niet in gevochten werd. Ik heb niks met spelletjes die te maken hebben met vechten en oorlog en dergelijke. Ik kan niet overweg met veel knopjes tegelijk en Kapi is met 1 muisknop te regelen dus ideaal."
“Stel al je wensen zouden uitkomen. Het is inmiddels 2009. Wat zou jouw wens zijn voor al die kapilanders?”
“Eerlijke handel en geen ruzies en dergelijke. Ik hoop ook nog steeds dat Philippe een keer zijn internetverbinding na laat kijken.”
“Ik ben van Kapi-Regnum en dit zijn mijn gasten. Stuur de rekening maar naar Kevin!”, zei ik tegen de dienstdoende verkoper van Artis “Zullen we tevens lid worden van Artis?”, glimlachte ik naar Femke, “Kevin betaald.”
“Nee dank je. ik wil een arme student niet zijn laatste centje aftroggelen. als hij straks Sarah nog trakteert op een ijsje ben ik tevreden.”
“17,70 euro en 18,50 euro in 2009 lees ik hier. Ik ben blij dat Kapi-Regnum betaalt voor deze grap om wat stekelige hagedissen te zien, toch? En dan hebben we nog geen pannenkoek gegeten of ijsje gelikt”
“Ja, de prijzen zijn tegenwoordig schandalig. Een dagje uit daar moet je tegenwoordig echt voor sparen.”
Sarah rukte zich los toen ze op de Apenheuvel wat aapjes zag huppelen. Ondertussen gluurde ik even in de brochure van Artis.“Je kunt hier tegenwoordig ook trouwen! Wat is leuker single of getrouwd?”
“Single vind ik echt geen klap aan maar ik ben nu dan ook al 12 jaar samen met Mike. Samenwonen/ samen zijn en getrouwd zijn maakt me echt niks uit. Het is dat trouwen gewoon wat te makkelijker is en goedkoper dan een samenlevingscontract anders waren we waarschijnlijk nooit getrouwd.”
“Je kunt hier zelfs je geld kwijt door een dier te adopteren!!! Kijk..Is toch grappig!” Dieradoptie categorie1 € 2250,-, Dieradoptie categorie2 € 4500,- , Dieradoptie categorie3 € 9000,- “God mag weten wat je adopteert, dieren gaan spontaan dood. Heb jij eigenlijk huisdieren?”
“Momenteel is het rustig in ons huis. we hebben alleen nog 1 baardagaam en 1 hond (dogo argentino)"
“Is aapie!!!”, gilde Sarah met een grote glimlach rond haar tijgerinnen smoeltje. Het blauwe konijn moest ook zwaaien naar de aapies. Stiekem dirigeerde ik de twee daarna naar de geïmproviseerde kleine dierentuin met geitjes. Geiten zijn namelijk lief, leuk en aaibaar zonder dat je bang hoeft te zijn dat je wordt gebeten. “We gaan toch wel reptielen zien hè!”, zei Femke bijna verwijtend.“Tuurlijk gaan wij reptielen zien!”, zei ik.
Even wat zinloze informatie van Wikipedia:
Reptielen (Reptilia) vormen een groep van koudbloedige gewervelden. Traditioneel wordt het opgevat als een klasse die de volgende ordes met nog levende vertegenwoordigers omvat:
* Squamata (Slangen, hagedissen en wormhagedissen)
* Testudines (Schildpadden)
* Crocodilia (Krokodilachtigen)
* Rhynchocephalia (Brughagedissen)
Nadat we de geiten hadden geknuffeld, wat ijsberen hadden gezien en ik tijgers, moesten we wel reptielen gaan begluren. Persoonlijk hou ik er niet van, behalve schildpadden. “Wat vind je hier nou leuk aan?”, vroeg ik terwijl een hagedis zijn tong naar me uitstak.
“Het feit dat er nog zo veel niet bekend is over deze dieren en dat ze zich niks aantrekken van ons. bijna niet te temmen of te trainen zijn en er vaak prachtig uitzien met hun kleuren en stekels.”
“Maar hij stak zijn tong naar me uit !”
##
“Fiekadel !!!”, zei Sarah toen ze het restaurant van Artis zag. En ik kon wel even wat rust hebben. De lucht van krokodillen hing als een verkeerde schoonmoeder in mijn neusgaten. “Dat je die beesten elke dag moet voederen. Daar word je kneiter gek van, toch?”
“Nou dat is dus niet waar. je kunt reptielen heel goed een week geen eten geven. dat is geen enkel probleem. Je moet het niet te vaak doen maar het is zelf goed om ze af en toe niks te geven. Slangen zijn helemaal makkelijk die geeft je 1 keer per week een muis of konijn en je bent weer klaar.”
Het woord fiekadel krijg ik natuurlijk nooit meer uit mijn systeem. Sarah wilde nog beren, tijgerinnen en zebra's zien terwijl de handen van de klok verschoven. “Sjieraffen!!!!”, zei ze terwijl over ons enorme giraffen naar Sarah bogen zodat ze even kon aaien.
“Vast een natuurlijk talent om met dieren om te gaan. Is ze echt zo dieren gek?”
“Ja, Sarah is helemaal verslaafd aan dieren. vooral de tijge, en de offant en de papagaai en mamagaai. en verder eigenlijk ook al de andere dieren. ze komt geregeld aan met een spin of worm in haar hand.”
“Jullie ook hier?”, zei een bekende stem. Met Lieve in de kinderwagen gebonden stond Natalie voor onze neus. “Naatje!?”, zei ik spontaan en gaf een zoen op haar wang. Sarah zag eindelijk iemand die jonger was dan zij en liet haar blauwe konijn aan haar zien: “Nijntje!”, grapte ze.“Ghislain voegde zich bij het viertal en hield zijn vrouw vast. “14 maanden is de kleine al!”, zei hij trots terwijl zijn ogen straalden als een kerstster aan een donkere hemel. “Lieve wilt graag olifanten zien. Sinds de tekenfilm is ze niet stil te krijgen, dus staat Dombo op het menu” Ghislain aaide even over het bolletje van zijn dochter en ze is duidelijk de dochter van pappa. We gingen langs de ijsberen, ijsberen en de ijsberen. Sarah was totaal vergeten dat ze een knuffel had. IJsberen waren veel liever! Als interviewer had ik geen kind aan haar. Zo makkelijk ging het me af. Oké vogelspinnen waren minder. "Eigenlijk heb je dus alles. Is er nog iets dat je graag wilt hebben als je nu bij een wensput zou staan?"
“Ik heb geen behoefte aan iets materialistisch maar graag zou ik wat meer geluk willen hebben. want 2008 was wat dat betreft een klote jaar.”
Op kosten van de zaak aten we nog een fiekadel en genoten van wat neusapen, namen de taxi naar het Centraal Station. “Het was maar een korte middag, maar wel gezellig. Ik heb je een beetje beter leren kennen en omdat die hagedis zijn tong naar mij uitstak, zag ik hoe relatief het leven eigenlijk is.” Ik knielde neer voor Sarah en graaide in mijn rugzak. “Niet tegen Kevin zeggen, Sarah, deze super chocolade reep staat op de rekening als overige kosten.”
Ze glimlachte en gaf me een knuffel. “Dag Mies”, zei ze
LorddDrinkAlot Bedankt Femke voor het interview!!
|
|
|