|
|
<<< vorige
volgende >>>
Inhoud
9 November,
En men zegt dat maanden met een 'r'
goede mosselmaanden zijn!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de Competitie
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je de stallingen, Bigmama's kookboek en het gezegdehoekje
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je het interview en een kijkje in pleasantville
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina nemen we een kijkje in de herbergen
|
|
Achter de schermen in Pleasantville
Dit zijn de verslagen van diep achter de muren van Pleasantville, geschreven door iemand die graag anoniem wenst te blijven, daar zijn leven er door in gevaar kan worden gebracht.
Na een enorm grondige voorbereiding, is het gelukt om onder valse naam volledige bewegingsvrijheid te hebben binnen de muren van de stad.
Dit alles niet zonder reden. Pleasantville is namelijk een vrij bijzondere stad, behalve dat het welvarend is en immer groeiende, heeft deze stad een sfeer van geluk en harde arbeid! Hoe komt het toch dat alle boeren op het landgoed zo ongelofelijk hard willen werken? Waar komt die motivatie vandaan? Hoe gaat men hier te werk?
U en ik mogen bidden dat de postduiven niet worden onderschept of dat ik word betrapt…
Verslag 2: wederom een dagje op de boerderij
Na mij ontdekking van vorige keer is mijn nieuwsgierigheid nog meer gewekt. Wat gebeurde er in de verte? Wat waren ze daar aan het doen!? Meerdere keren heb ik geprobeerd om dichterbij te komen, maar tot op heden was dit nog niet gelukt. Mijn uiteindelijke doel was om in de loods van de boerderij zelf te komen, maar dit werd mij onmogelijk gemaakt, doordat er nergens struiken, bomen of stenen waren om mij achter of in te verschuilen. Alles wijst erop, dat hier zeker geen pottenkijkers gewenst zijn! Maar ik was niet van plan om op te geven, ik moest en zou daar in de buurt komen. De vraag was alleen nog hoe?
Mijn eerste oplossing was eigenlijk heel simpel, gewoon in het holst van de nacht in de richting sluipen van de loods. De omgeving te donker om mij te kunnen onderscheiden…
Wederom sloop ik door mijn kwartier, met als enige geluid in de verte nog het dronkemansgelal van enkele verlate herberggangers. Dicht langs de muren, achter de huizen langs, de zelfde route nemend als de vorige keren. De bosjes in, me een weg banend door het struikgewas, zo stil als een muis, m’n ene voet voor de andere zettend, kwam ik weer bij de bosrand. Even stond ik stil, en liet mijn oren z’n werk doen of er geen toevallige passanten in de buurt waren. En op het moment dat ik mezelf ervan verzekerd had, dat dit niet het geval was, vervolgde ik m’n weg. Over de weilanden, over het kronkelige landpaatje richting de boerderij. In het licht van de sterren, kon ik nog net zien, hoe de geulen eruit zagen die het water de vorige keer hadden verspreid over het gehele weiland. Eigenlijk was dit gewoon een hele simpele handeling, maar desalniettemin heel ingenieus gevonden. Er stond een klein briesje die voor verkoeling zorgde, en dit was erg prettig, want het angstzweet droop over m’n rug.
Plots werd het een stuk lichter om me heen en ik liet mezelf tegen de grond vallen. Het was een vrij heldere nacht en veel sterren waren goed zichtbaar geweest, de maan echter, was tot nog toe verscholen geweest achter een dikke wolk. Nu de wolk een stuk verder was gedreven kreeg het maanlicht weer vrij spel op het landschap. Op m’n buik liggend keek ik vluchtig om me heen, maar alles leek nog even stil als ervoor te zijn geweest… Op m’n buik kroop ik verder richting de loods die tot mijn verbazing inmiddels al een stuk dichterbij was, dan ik had gedacht. Pas toen het weer donker werd, doordat de maan weer achter een wolk verdween stond ik op en vervolgde m’n pas.
Inmiddels was er nergens meer een struik of een boom om me heen, deze waren alleen nog te zien in de verte, ondanks het kleine beetje licht dat er was. Als er nu iemand zou komen, zou ik me nergens meer achter kunnen verschuilen en licht was vanaf nu dan ook mijn vijand.
Compleet op m’n hoede sloop ik voorovergebogen richting de loods en hoe dichterbij ik kwam, des te duidelijker kon ik een soort vage zoem horen. Alsof er duizenden insecten in de loods aanwezig waren. Het geluid kwam zeer zeker uit de loods vandaan, maar ik kon het niet thuis brengen.
Toen ik eenmaal bij de loods aankwam kon ik de verleiding niet weerstaan en legde mijn hand tegen het hout van het gebouw. Tot mijn verbazing voelde dit vrij warm aan! Niet alleen was het warm, maar ik voelde het ook heel zacht vibreren. Nog geen tien seconden nadat ik de muur had aangeraakt stopte het trillen en zoemen abrupt. Even dacht ik dat ik was ontdekt, maar er gebeurde verder niets. Wel hoorde ik gesnurk van binnen, dus er was daar iemand binnen. Wat zou daar toch binnen gebeuren? Het leek me niet verstandig om daar nu naar binnen te gaan, zeker niet nu er blijkbaar iemand binnen was. Als ik ontdekt zou worden, was alles voor niets geweest! Ik zou een andere manier moeten vinden om daar binnen te komen.
Plotseling ging de deur van de loods open en een hels fel licht scheen naar buiten. Gelukkig stond ik enkele meters bij de deuropening vandaan, anders was ik volledig verlicht geweest! Een silhouet van een man was duidelijk zichtbaar in het felle licht en eigenlijk zou dit voor mij moeten betekenen dat ik me uit de voeten moest maken! Maar iets weerhield me hiervan… Door de deuropening kon ik allerlei goederen herkennen… Kruiden, Graan, Honing, Broden, Knollen en Vlas. Alle producten die er op de boerderij geproduceerd worden. Niet anders dan in m’n eigen stad. Maar waarom dat licht, waarom de zoem!? Ik moet het weten…
Het silhouet begon te bewegen en bracht mij bij m’n positieven. Zo snel als ik kon draaide ik me om en begon weg te lopen van de loods, weg van de boerderij. Van een afstand kon ik nu duidelijk zien dat de schim naar buiten was gelopen. Zou hij mij gezien hebben, ik weet het niet. En dat interesseert me nu ook niet. Ik moet hier weg, en zo snel mogelijk!
Ik stop pas weer met rennen als ik de bosjes heb bereikt en laat me hier op de grondvallen.
Wat gebeurd er daar nou in de loods? Ik ben geen stap verder gekomen. Ik hoop de volgende keer meer te kunnen vertellen…
Groetjes Baldie uit Pleasantville
|
|
Deze week heeft Shadow van Schingen, Krista van Mycene geinterviewd.
Fijn dat je even tijd hebt voor het interview! Dan gelijk maar eerst een voorstelrondje, dus vertel eens iets over jezelf?
Ik ben Krista, burgemeester van Mycene. Ik ben 27 jaar oud, studeer Latijn en Grieks en geef daar ook les in. Daarnaast ben ik in mei getrouwd met xillius van de stad xillia.
Mijn hobbie is heel veel lezen en scouting. Daar ben ik een aantal jaar leiding geweest, maar nu ben ik daar tijdelijk mee gestopt. Ik help nog wel mee met vanalles
Ik woon in Den Haag, maar kom oorspronkelijk uit het Westland, een gemeente naast Den Haag
Wat is het verhaal achter de stadsnaam, Mycene?
Ik wilde mijn stad een naam geven uit de Griekse of Romeinse tijd. Rome was al bezet, dus daarom heb ik gekozen voor een Griekse stad. Mycene was een grote stad in Griekenland, de koning van die stad was de leider van de Grieken in de Trojaanse Oorlog. Daarom leek die naam mij wel geschikt voor mijn stadje
Hoe is Mycene als stad ontstaan?
Mijn man (toen nog vriend) xillius speelde dit spel al bijna vanaf het begin, en toen ik hem er zo mee bezig zag, leek het mij ook wel een leuk spel. Ik ben toen begonnen met de tutorial en ben toen eerst doorgegaan met geiten en fruit verkopen in mijn markten. Daarna ben ik steeds verder gaan uitbouwen en nu maak ik zeer veel verschilllende producten. Ik heb van elk productie gebouw minstens 1, omdat ik het leuk vind om voor bijvoorbeeld competitites alles zelf te kunnen maken
Wat is je voornamelijkste handelsgoed?
Ik produceer eigenlijk vanalles, wat ik dan op mijn markten verkoop. Maar de voornaamste dingen zijn melk, kersen, bier, stellingkasten, schoenen en zilversieraden. Ik vond het namelijk niet leuk om me te specialiseren, maar juist om vanalles te maken.
Wat is je voornamelijkste kwaliteit?
Als ik aan goede werktuigen kan komen, dan kan ik zilver Q 22 maken. Dat is de allerhoogste kwaliteit van zilver, en daarmee heb ik ook een aantal oorkondes kunnen krijgen
Daarnaast maak ik ook perkament Q 15 das nog zo’n hoge server kwaliteit.
Wat vind je de leuke en minder leuke kanten aan Kapi?
Het leuke vind ik dat iedereen zelf kan beslissen waarin hij of zij zich wil specialiseren. En dat je ook kan kiezen of je veel met medespelers omgaat en handelt of juist alles zelf wilt doen. En ik vind het leuk om bijvoorbeeld te proberen zoveel mogelijk aanzien te krijgen
Wat ik minder leuk vind, is dat mensen zich soms zo druk kunnen maken over dingen, zoals pas bijvoorbeeld die extra competitieprijzen.
Dan denk ik: mensen het is gewoon een spelletje wat leuk is om te spelen, je moet alles niet te serieus nemen.
Heb je ook nog tips voor onze beginnende spelers?
Ja, ik denk dat het slim is om je in het begin op 1 of 2 producten te richten. Probeer niet gelijk alles te maken. Hout en stenen zijn altijd goed, die kun je aan iedereen verkopen. Daarna is het slim om ook dingen op eigen markten te verkopen, dan ben je van niemand afhankelijk
en als je er echt geld in wilt steken, kun je met het verkopen van coins natuurlijk heel snel groeien.
Wat zijn je toekomstplannen?
Ik wil als eerste proberen ooit nog eens een competitie te winnen. Niet deze, daarvoor heb ik te weinig visserijen. Verder wil ik in de totale waarden stats in de top tien komen (ik sta nu elfde) en dan richting de top 5. En qua aanzien wil ik mezelf handhaven in de top 3 en het liefst tweede of eerste worden, maar ik weet niet of dat realistisch is
Eigenlijk wil ik gewoon heel erg veel dingen, dat maakt kapi ook nog steeds uitdagend voor mij, we zien wel wat de toekomst van Mycene maakt.
Shadow van Schingen bedankt Krista van Mycene voor dit interview en wenst haar veel succes in de toekomst.
|
|
|
|