|
|
<<< vorige
volgende >>>
Inhoud
1 februari 2009,
De krant zoekt schrijvers!!
Een krant voor en door spelers!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de Competitie
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je de stallingen, Bigmama's kookhoek en het gezegdehoekje
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je het interview en een productverslag uit boerendorp
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina de nieuwe rubrieken van ome kilo en de gildes
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina de nieuwe rubriek "Steijl's Filosofie"
|
|
Productnieuws uit Boerendorp
....
Met vriendelijke groeten
de Baron uit Boerendorp
Dus ook voor deze rubriek graag nieuwe schrijver(s)!!!!!
|
|
Deze week heeft onze razende reporter Lord DrinkAlot Cher van Cheryline geïnterviewd...
Het Hilton Hotel aan de Apollolaan in Amsterdam-Zuid (stadsdeel Oud-Zuid) werd in 1958 door de architect H.A. Maaskant ontworpen.
Het hotel is gebouwd in een V-vorm, om te benadrukken dat hier twee belangrijke stedenbouwkundige assen bij elkaar komen: de Apollolaan en de Minervalaan. Aan de achterzijde heeft het hotel terrassen, en een jachthaven aan het Noorder Amstelkanaal. Berlage had bij zijn ontwerp voor Plan Zuid in 1917 de locatie bedoeld voor de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten. Het terrein bleef echter tot de bouw van het Hilton onbebouwd.2
Toen het Hilton op 9 mei 1962 werd geopend, was het de eerste Europese vestiging van de Hilton-hotelketen, en tevens het eerste hotel in Nederland van een internationale hotelketen.
Toen de Beatles langzaam ophielden te bestaan, ging Lennon solo en sprak hij zich nog meer uit. In maart 1969 bleven John en Yoko bij wijze van huwelijksreis een week lang (van 25 maart t/m 31 maart) in bed in kamer 702 in het Amsterdamse Hilton Hotel (de "Bed-In"),Zij wilden hiermee wereldvrede promoten en protesteren tegen de oorlog in Vietnam. De beelden haalden voorpagina's van kranten over de hele wereld.
##
Ik werd met alle egards begroet toen ik het Hilton Hotel betrad. "Is mevrouw Cheryline er al?", vroeg ik aan de portier die strak gekleed was.
"U bedoelt Mevrouw Vercruysse?. Zij zit in de foyer, meneer. Ik zal U even voorgaan."
Voor het interview had ik van tevoren de suite van John Lennon & Yoko Ono voor een middag besteld. Ik was er nog nooit geweest en ik wilde dat op kosten van de Kapi-Krant wel eens zien. Er werd wat moeilijk over gedaan toen ik belde, maar toen ze hoorden dat het voor de Kapi-Krant was, ging men er gretig op in.
Cheryline zag er keurig gekleed en gekapt uit en begroette mij met een zoen op de wang.
“Hopelijk vind je het niet vreemd dat ik je interview op een hotelkamer, maar daar hebben John & Yoko ooit geslapen voor de wereldvrede!” Zei ik enthousiast.
“Jij bent ook zo gek om naar Plopsaland te gaan, dus ik ben van jou wel wat gewend.”, lachte ze, “als je maar geen rare dingen vraagt, want daar ben ik te veel dame voor!
“Ik stel gewoon vragen, ook impertinente, en als je deze niet wilt beantwoorden, dan is het ook goed. Ik hou daar rekening mee.”
Men had op suite 702 een mand fruit, een fles bubbels en andere geschenken neergezet.
Cheryline & ik sprongen op bed en zongen tegelijk Give Peace a chance.
“Hoe heet je in het echt, op Kapi en hoe heet je stad?”
“In het echt heet ik Conny en op kapi: Gravin Cher van Cheryline.”
"Dus Cheryline, zoals ik je noemde was een petit faux pas van mijn kant."
Ik ontkurkte de fles koude champagne en we gingen er - natuurlijk met de kleding aan - uitgebreid bij liggen op het dekbed. Hier hadden dus John & Yoko gelegen, schoot het door mij heen.
“Ben je een groot fan van Cher?”
“Ooit carnavalsprinses geweest in mijn jeugdjaren en heb toen Cher geplaybackt.”
“Ik stel ook vrouwen impertinente vragen: 'hoe oud ben je?'”
Conny moest er om lachen, dacht even na en antwoordde: “Schrijf maar op: 2 x 23 jaar!”
“Heb je huisdieren?”
“Ja, zeven Jack Russels.”
“Dan heb je zeker geen kinderen? Zeven honden is best wel veel, zeker Jack Russels!”
“Nee hoor. Ik heb nog twee zoons en een dochter. Respectievelijk 25, 23 en 16 jaar.”
We gingen de enorme suite verkennen. Het was zoals men had beloofd. Mijn 2-kamer woning zou er makkelijk anderhalf keer in passen. Niets anders dan luxe, luxe en nog meer luxe.
“Jammer dat men de boel gerenoveerd heeft en niet in de oude staat heeft gelaten.”
“Tja, men moet met de tijd meegaan. Toch?”
“Zullen we lunch bestellen?”
“Laten we dat maar doen!”, glimlachte Conny met haar blauwe pret oogjes.
“Mogen de lezers weten hoe je kinderen heten of hou je dat liever privé?”
“Didier, Xavier, Aurelie. Allemaal franse namen.”
“Zijn ze een beetje lief voor mams?”
“Het zijn geweldige kinderen. Geloof me maar.”
“Roomservice!”, hoorde we achter de deur roepen nadat er was geklopt.
Ik deed open en er werd een geweldige trolley met lekkers naar binnen gereden. De gozer die het bracht gaf ik ongezien een tientje fooi en reed het en sloot de deur achter hem dicht.
“Dat mag er wezen!”, zei Conny verguld kijkend naar alles wat was uitgestald.
Verse thee en goede koffie, verse croissants, sneetjes brood, bolletjes. Vers beleg dat niet in vies cellofaan zat verpakt en nog veel en veel meer.
Stilletjes zaten we te eten en te genieten van het uitzicht.
“Hier vlakbij is het mooiste park van Amsterdam, het Vondelpark”, zei ik terwijl een korstje van een croissantje tegen het raam spatte, bleef plakken en heel langzaam naar beneden gleed door de marmelade. Een vrij komisch gezicht.
“Welke hobby's heb jij eigenlijk?”
“Buiten mijn 7 Jack Russels, die veel tijd kosten, koken. Ik kan 55 soorten soep maken! Allen vers natuurlijk. Daarbuiten natuurlijk is vis mijn specialiteit. Is ook wat ik vang op Kapi.”
“Heb je dat van huis-uit geleerd?”
“Beetje. Maar heb ook een avondschool gevolgd, dus ik ben een echte keukenprinses.”, zei ze stoer edoch vrouwelijk.
“Ik spring een beetje van de hak op de tak, maar hebben die Jack Russels ook namen?”
“Dina, Sita, Benji, Picasso, Gizmo, Xalie, Ciske.”
De lunch was grotendeels binnen. Als echte Ollander, zoals Conny mij noemde, stopte ik de rest van het fruit in een doggybag en in mijn jaszakken. Weggooien was zonde, zei ik tegen haar. De miniatuur fles wijn waren op en met het laatste restje champagne vulde ik nog even onze glazen. “Anders verzuurt het”, giechelde ik. We staarden nog even naar het plafond toen Conny ineens zei: “Zullen we naar het Vondelpark gaan? Deze kamer heb ik nu wel gezien en hoe vaak kom ik in Amsterdam?”
“Hier is je cardkey voor je hotelkamer. Nu nog terugreizen naar België wordt toch niets.”
“Wat lief van Kapi!”, kirde ze.
“Met Kevin als penningmeester, valt er hier en daar wel eens wat te regelen voor buitenlandse gasten.”
##
Hoewel frisjes, het Vondelpark was een verademing om er even rond te lopen. Mensen met kinderen. Joggers met I-pods of ouderwetse tape-recorders, verliefde ouderen die met hun rolators als tieners elkaar verliefd zoenden, dierenliefhebbers in alle soorten en maten en natuurlijk de zwervers en straatmuzikanten. Soms zoefde er een skater voorbij.
Op een laagje ijs waren eenden aan het schaatsen, wat hilarisch wintertafrelen opleverde.
Eenden schaatsen net zo goed als mensen, concludeerden wij.
Na een uurtje waren we weer terug. Het begon donker te worden. In de bar bestelde we hete chocolademelk met extra veel slagroom.
Onbewust keek ik op mijn horloge. “Ik moet zo gaan. Petroesjka mijn kat moet ook eten.”
Bij het afscheid kreeg ik zoen op mijn wang en zwaaide zij mij gedag toen ik op mijn fiets het hotel achter mij liet.
De dag erna kreeg ik een telefoontje van haar. Ze was veilig thuis aangekomen en haar kinderen en honden hadden er geen zooitje van gemaakt. Tevens bedankte ze de Kapi-Krant voor het fijne verblijf.
|
|
|
|