Inhoud
13 september 2009,
Alweer editie 97... op naar de 100!!!!
Een krant voor en door spelers!
- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender
- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde)Competitie, en de Troubadour
- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je alles over het Raadsel van de Week
- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je Legendes en Sagen, de Kookhoek en een competitie stukje
- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je de producten rubriek van Niecke.
- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je: Het interview met onze vliegende reporter Malinwa25
- Bladzijde 7
Op de zevende pagina vind je: Ome kilo's zijn beursbabbels
- Bladzijde 8
Op de achtste pagina vind je: de redactie van deze krant
| |
|
|
Ome Kilo's Beursbabbels
Een blik op de grote markt met jullie eigen fijne ouwe trouwe ome Kilo.
Dag lieve Kapianertjes,
het was weer een drukte van jewelste op de kapiaanse handelsbeurs deze week. Met name de haakbussen vielen vreselijk op. In negatieve zin, helaas, want de prijzen, die we in de afgelopen weken hebben zien stijgen tot ruim boven de [ct]4.400,00 daalden tot onder de [ct]3.800,00. Dat is natuurlijk een betreurenswaardige gebeurtenis. Zeker omdat de gemiddelde kwaliteit toch bijna op 20 stond.
Het lijkt er dus op alsof een ervaren haakbusproducent vergeten is om zijn of haar locale wapenmarkten de juiste omvang te geven om zo de juiste prijzen te kunnen hanteren voor de ozo prachtige haakbussen. En grote locale markten, zo weten we inmiddels allemaal, zijn essentieel voor het constructief kunnen prijzen van de producten waar u allen zo hard voor werkt.
Het aanbod van haakbussen steeg fors. Van gemiddeld 35.000 stuks, enkele weken terug, nam het aantal op de locale wapenmarkten toe tot ruim 88.500 stuks. Eenmalig, want er was een duidelijke golfbeweging zichtbaar in het aanbod. Evengoed kunnen we stellen dat er stevig wordt geexperimenteerd met dit mooie product. Nu maar hopen dat de resultaten voor deze kapiaanse edelman of -vrouw ook nog niet naar wens waren en dat er flink wordt geinvesteerd in onderzoek en uitbouw. Alleen op die manier kunnen de haakbussen op de prijs worden die ze verdienen, het plafond van [ct]4.819,28.
Een bijzonder populair product in de kapiaanse contreien is ham. Slachterijen zijn zowieso een goede investering voor kapiaanse edellieden want er worden met de producten die uit dit productiegebouw komen enorme winsten behaald. De meeste van deze producten, de geroosterde ganzen, het pekelvlees en het wildgebraad, staan dan ook regelmatig met hun plafondprijzen van respectievelijk [ct]487,80, [ct]1.000,00 en [ct]487,80, in de statistieken die onze, vrijwel altijd trouwe, monnik dagelijk voor ons om het middernachtelijk uur berekend.
Ham is hierbij echter de uitzondering op de regel. Alhoewel de productielijn buitengewoon veel overeenkomsten vertoont met de productielijn van het wildgebraad, lijkt het erop alsof de hamproducenten vaak toch wel denken het varkentje even te kunnen wassen zonder zich te realiseren dat voorbereiding het toverwoord is bij de handel en wandel in ons mooie Kapi-Regnum.
De productiekosten van varkens zijn beduidend lager dan de productiekosten van wild. Dat, en de bekendheid die groter is dan wild, zal waarschijnlijk veel Kapianers over de streep trekken om te kiezen voor dit product. Winstmarges zijn echter evenzogoed een stevige overweging waard.
De procentuele winstmarges zijn altijd interessant om te bekijken. Zo kan een graankolf met productiekosten van zo'n [ct]2,25 met het grootse gemak [ct]45,00 opbrengen op de grote markt. We hebben het dan over een procentuele winstmarge van 1.000%! De nettowinstmarge is in dit geval [ct]42,75. En dan hebben we voor het gemak de schandalig hoge commissies die dagelijks op de grote markt worden betaald even weggelaten.
Bij haakbussen, jawel daar zijn ze weer, liggen de verhoudingen echter heel anders. Met productiekosten van gemiddeld [ct]1.200,00 leveren ze op de locale markten, mits er constructief wordt geprijsd, zo'n [ct]5.000,00 op. De procentuele winstmarge is in dit geval een stuk lager dan bij graan, "slechts" een ruime 400%. De absolute winst is echter beduidend hoger, [ct]5.000,00 min [ct]1.200,00, oftewel [ct]3.800,00.
De hamproducenten dienen zich dat terdege te realiseren als zijn hun waar vervoeren naar de locale levensmiddelenmarkten. Met een prijs die duidelijk vaker rond de [ct]400,00 in de statistieken staat dan rond de [ct]450,00, is het verschil met het wildgebraad in productiekosten met de winst geheel verdwenen. Ook is vele malen hoger prijzen niet direct een optie omdat dat te ver boven de gemiddelde prijs zou komen waardoor de verkooptijd met vele uren wordt verlengd wat uiteindelijk negatief kan uitpakken voor uw dagbalans.
Je zou toch denken dat de hamproducerende steden zich eens achter de varkensoortjes zouden krabben als zijn zien dat alle andere slachters in Kapi-Regnum wel de begeerde successen kunnen boeken terwijl zij zo ver achterblijven. Het relatief eenvoudige product ham kan en moet veel beter worden verkocht, ook dit verdiend namelijk de hoofdprijs, de plafondprijs. Welke dat is, dat weten we nog niet, maar het zou zo gelijk kunnen zijn aan de geroosterde ganzen en het wildgebraad, [ct]487,80. Het is nu aan de hamproducenten om dat uit te vinden en aan ons te tonen. Aan het werk luie varkens!
Nu de slachterijproducten toch de revue passeren kunnen we wel eens even de productielijn van het pekelvlees bekijken. Daarin zien we dat er voor de bereiding zout en specerijen nodig zijn. Deze komen uit de karavanserij, een gebouw dat een enorme concentratie en een grote discipline vereist. Het produceert namelijk enkele van de meest ingewikkelde producten van Kapi-Regnum, zijde, wierook en, zoals gezegd, het zout en de specerijen.
Voor al deze producten, die alleen door uiterst gespecialiseerde steden kunnen worden gemaakt, zijn er verschillende gemeenschappelijke benodigdheden. En een van deze benodigdheden verbaasde iedereen in ons mooie koninkrijk Kapi-Regnum deze week op de grote markt. De knol, beter bekend als het paard.
In de afgelopen weken hebben we in ons mooie Waaggebouw kunnen lezen dat het met de paardenmarkt slecht gesteld was. De benodigde knollen voor deze knollen, driehonderd stuks, leverden met elke mogelijke productie meer op dan het gebruik voor de paardenmarkt. Met een knollenprijs van [ct]10,00 zou een paard alleen al [ct]3.000,00 moeten opbrengen. De realiteit was echter dat de paarden soms wel voor [ct]2.000,00 op de grote markt verschenen. Een mooie zaak voor alle karavansarijhouders, relatief goedkope paarden, maar duidelijk kapitaalvernietiging van de veeboeren die zich met de paarden bezighouden.
Donderdag echter verdwenen alle paarden onder de [ct]5.000,00 met de noorderzon van de grote markt. Een karavansarijhouder vond het schijnbaar nodig om zijn of haar voorraad aan te vullen en zag de kans om alle relatief goedkope paarden op de grote markt daarvoor te gebruiken. Mooi voor deze ondernemer en mooi voor alle paardenfokkers die daarna hun waar aan de man wilden brengen. De laagste prijs was ineens niet meer de schandalige [ct]2.000,00 maar ineens [ct]5.000,00. In de reeds eerder besproken winstmarges zien we dus een duidelijk verschil! Een verschil dat de liefhebbers van deze edele dieren eigenlijk altijd horen te verdienen. De eerste paarden onder deze prijs zijn echter weer verschenen op de grote markt maar het is te hopen dat ook die snel weer verdwijnen zodat de kwaliteit die inmiddels bereikt is ook wordt beloond.
Een altijd vriendelijke groet vanuit "De Bankzitter,"
julie eigen fijne trouwe ome Kilo.
|
|
|