Editie 127 | Bladzijde 3 26. mei 2010 AD
<<< vorige volgende >>>


Inhoud


26 mei 2010,
Alweer editie 127... op naar editie 150!!!!
Een krant voor en door spelers!


- Bladzijde 1
Op de voorpagina vind je Het Onderschrift en de verjaardagskalender

- Bladzijde 2
Op de tweede pagina vind je alles over de (Gilde) Competitie.

- Bladzijde 3
Op de derde pagina vind je een verhaal en de Kookhoek

- Bladzijde 4
Op de vierde pagina vind je de Beursbabbels.

- Bladzijde 5
Op de vijfde pagina vind je: Niecke haar producten rubriek

- Bladzijde 6
Op de zesde pagina vind je: het interview


BELEVENISSEN IN KAPI REGNUM


Deel 2 Aankomst



Het had de familie Stokmans een week gekost om onze stad te bereiken, met paard en wagen. Het tempo van de benenwagen lag iets lager, ook vanwege de kinderen, en we waren natuurlijk niet gewend zoveel te lopen. Gelukkig hadden we allemaal redelijke klompen. We rustten regelmatig, waarbij oma en Anton de benen konden strekken, en de kleintjes prompt spelletjes gingen doen. Waar haalden ze de energie vandaan? Toch werden ze tegen het eind van de middag wel jengelig, en we besloten kamp te maken bij een groepje bomen langs een klein helder stroompje.

Toen het grote zeil gespannen was over de kar heen naar de bomen, hadden we allemaal de slappe lach. Behalve Marriken, onze dochter van veertien, die de hele dag al sacherijnig was. Zij was de enige die de hele verhuizing niet zag zitten, omdat ze haar vriendinnen moest achterlaten, en bovendien had ze al heel duidelijk gemaakt dat ze echt niet ging helpen op de boerderij. We lieten het maar even zo, omdat er nu toch geen land met haar te bezeilen was. Binnensmonds mompelend ging ze op ons verzoek hout sprokkelen met de kleintjes, terwijl wij pastinaken en bonen sneden en de kookpot vulden voor een stevige soep. Met volle buiken en kloppende voeten kwam er daarna al snel rust in het kamp. Dicht op elkaar gekropen onder de dekens vielen we – zeker voor mijn doen - belachelijk vroeg in slaap.

In de dagen daarna werd het opbreken, lopen en kamp opslaan steeds makkelijker. Onderweg sloegen we ontbrekende etenswaren in bij boerderijen en in een dorp, twee keer vingen we vis. Eén van de boeren nodigde ons aan de maaltijd, we sliepen die nacht in de stal en vooral de dikke laag stro was een welkome, zij het prikkende, afwisseling met de harde grond.
De grens werd nog zwaar bewaakt, maar als overduidelijke burgers konden we moeiteloos passeren, nadat de kar even nagekeken was. Als het passeren van de bannen )* van Kapi Regnum al een emotionele gebeurtenis was voor ons reisgezelschap, dan mag duidelijk zijn dat het in zicht komen van de boerderij helemaal spannend was. Steeds sneller liepen we, ondanks het hobbelige spoor. Ik zag Tiel en Trude Stokmans elkaars hand pakken, in angstige afwachting hoe hun huis de oorlog had doorstaan. Wat zou er nog over zijn van de dieren, van de meubels, van de akkers, de stallen?
Hun vlucht had niet halsoverkop plaatsgevonden, ze hadden tijd gehad om erfstukken en dierbare zaken in te pakken, en ik wist dat ze wat kleinere meubelstukken verborgen hadden onder een luik in de voorkamer van de boerderij, samen met zakken zaad en pootgoed. Maar garanties waren er natuurlijk niet. Plotseling riep Tiel: “Trude, ze hebben de akkers platgebrand.” We gingen langzamer lopen, Trude verborg even haar gezicht tegen de arm van haar man. Een bocht in het pad onthulde dat de boerderij zelf nog stond, evenals de rest van de gebouwen op het erf. “Willen jullie dat we mee naar binnen gaan, of willen jullie liever zelf eerst kijken?” vroeg ik zacht. “Ga maar mee, jullie horen er ook bij.”

Op het erf kwam een enorme hond ons blaffend tegemoet. “Zwarte, Zwarte,” juichten de kinderen en er werd hevig geknuffeld. Zelfs Marriken aaide hem en de blik in haar ogen werd wat zachter. De ravage binnen was groot. Er was kennelijk gegeten, gedronken en gevochten door een aantal soldaten, gebroken aardewerk lag overal, het stonk verschrikkelijk door bedorven etensresten, stoelen waren kapot. Eén van de eerste dingen die gecontroleerd werd, was natuurlijk het luik. Het was gelukkig niet ontdekt.
Nadat we met z’n allen de rest hadden nagelopen, kwamen we binnen bij elkaar voor een krijgsraad. Behalve Zwarte waren er geen dieren meer gevonden. Een gedeelte van de oogst in de moestuin kon gered worden, maar het graan was platgebrand, de bijenkorven waren kapotgeslagen en de honing verdwenen. Een deel van de tussenschotten in de kleine stal was gesloopt, evenals een aantal buitenhekken, waarschijnlijk voor brandhout. De peluwen en strozakken in de bedsteden waren nog heel. We hadden ze meteen naar buiten gehangen om te luchten.
We besloten eerst de benedenverdieping op te ruimen. De buitengebouwen waren niet meteen nodig, er waren immers toch geen dieren. Oma ging thee zetten en stuurde de kinderen om eieren en brood naar het dorp. Marriken ging mee, toch nieuwsgierig naar de omgeving. Zwarte sprong vrolijk om ze heen en vormde meteen een escorte. Trude vertelde me dat hij de kinderen fanatiek beschermde. Anton ontfermde zich over de kapotte stoelen. Hij haalde met onze Wynant het gereedschap en hout van de kar, en installeerde zich in de geitenstal op een melkkrukje. Ik kon zien dat hij het fijn vond om zich nuttig te kunnen maken. Potscherven en etensresten gingen in aparte emmers, de eerste om fijn te stampen en op de akkers te strooien, de tweede bestemd voor de vaalt. Daarna werden er driftig vliegen gemept, er werd gestoft, geveegd en geschrobd met alle ramen en deuren wagenwijd open om de stank weg te laten tochten. Het kleed (dat het luik had verborgen) werd geklopt, de vaat gedaan, terwijl Tiel met Wynant de kar leeghaalde. Ons beddengoed ging zolang naar de voorzolder.

De kinderen kwamen vol verhalen terug, over de smid die was neergesabeld omdat hij de soldaten niet in zijn werkplaats wilde laten, over de smidsvrouw die ze koekjes mee had gegeven en de groeten liet doen, over het bijennest dat ze onderweg hadden gezien: “Pa, die gaan we morgen halen, hè?” Tijdens het eten werden plannen gemaakt voor de volgende dag en die nacht sliepen we doodmoe in onder een echt dak.

)* grenspalen

Wordt vervolgd

FarmhandJo




Geroosterd en gemarineerd konijn.

Mijn ideeën over konijn:

Als je aan de meeste mensen vraagt of ze wel een konijn gegeten hebben, zullen de meeste van hen huiveren terwijl ze het nog nooit geprobeerd hebben. Vreemd genoeg is het wel als eerst uitverkocht als ik het in het restaurant op de kaart heb staan. Als het in de supermarkt verkrijgbaar is laten de meeste mensen het links liggen. Mijn oma heeft haar hele leven konijn gegeten vooral net na de oorlog, toen het goedkoop en in grote hoeveelheden verkrijgbaar was. Zij herinnert zich nog goed hoe de slagerijen vol hingen met de gevilde beestjes, iets wat je tegenwoordig helaas nauwelijks meer ziet. Ik hoop dat ik je kan inspireren dit overheerlijke, gezonde vlees, dat een beetje naar kip smaakt klaar te maken.

Je kunt gefokte scharrelkonijnen kopen die heerlijk mals en sappig zijn, of voor wilde gaan, die veel meer smaak hebben. Ik raad je aan om als het even kan wilde te nemen. Als je konijn koopt, krijg je bijna altijd een heel beest. Vraag je slager of hij de poten en de schouders voor je lossnijdt, de buik verwijdert en het zadel in 4 stukken hakt. Je krijgt er meestal ook de lever en de niertjes bij, die zijn ook erg lekker. Als je het zelf wilt proberen moet je weten dat het niet al te precies hoeft, hak het konijn in willekeurig stukken en dat gaat ook prima!

Ik heb dit recept geschreven voor de barbecue, omdat de smaak dan echt super is, maar je kunt het vlees ook in een 200°C/gasovenstand 6 voorverwarmde oven braden. Als jet het in de oven doet moet je de stukken konijn wel regelmatig omdraaien om ze gelijkmatig kleur te laten krijgen en gaar te laten worden. Als je het op de barbecue doet heb je 5 houten of metalen prikkers nodig, ( leg de houten prikkers voor het gebruik in water in de week )

Ingrediënten voor 2 personen:

  • - 1 konijn van 1,2 kilo in stukken
  • - Een hand vol verse tijm en rozemarijn
  • - 4 tenen knoflook gepeld
  • - Olijfolie
  • - De geraspte schil en sap van 1 citroen
  • - 1 theelepel honing
  • - 4 dikke plakken pancetta ( bacon kan evt. ook )
  • - Zout en zwarte peper uit de molen


    • Bereiding:

    Leg de stukken konijn in een kom. Maal of stamp eerst de tijm en rozemarijn tot pulp, doe de tenen knoflook erbij en maal die mee! Schep er 8 eetlepels olijfolie bij, roer het sap en de geraspte schil van de citroen en de honing erdoorheen en giet het mengsel over de stukken konijn. Zet het vlees zolang opzij en laat het op kamertemperatuur komen terwijl je de barbecue aansteekt.

    Nu over de smaak. Neem een paar takjes verse tijm en bind die bij elkaar tot een soort kwastje. Gebruik dat om te stukken vlees elke keer als je ze omdraait met een beetje marinade in te smeren, zodat je een heerlijk krokant laagje krijgt, Dit konijn wordt echt verrukkelijk!

    Houd de marinade apart, haal de stukken vlees uit de kom en wrijf ze in met peper en zout. Prik met drie 3 spiesjes een stuk pancetta vast tussen de 2 stukken buik. Leg de poten en de schouders op de barbecue. Leg na 10 minuten de buik erbij. Na nog eens 10 minuten mogen de stukken zadel en de ribben erbij. Keer de stukken regelmatig om. Houd de temperatuur goed in de gaten en bedruip het vlees regelmatig met de marinade. Snijd de niertjes voor driekwart in en leg ze opengeklapt neer: Snijd de lever in 4 stukjes en prik een stukje op elk van de overgebleven spiesjes, gevolgd door een niertje en nog een stukje lever.

    Als de stukken vlees goed gaar zijn, kun je de prikkers met lever en niertjes en de plakken pancetta op de barbecue neerleggen. Als de plakjes pancetta na een paar minuten goed bruin zijn leg je ze aan de koele kant van de barbecue op het vlees.
    Nu is het tijd om aan tafel te gaan!!!!

    Je kunt het konijn serveren met witte bonen, gebakken aardappelen, geroosterde groente of verschillende salades, dat hangt af van waar je zin in hebt en wat voor weer het is! Zet het garnituur van je keuze gewoon in een grote schaal op tafel en serveer het vlees op een grote snijplank. Heerlijk met een glas witte wijn. Eenvoudig, eerlijk en verdomd lekker.

    Een vriendelijke groet van uw Meesterchef Greysheppard uit MEROVINGIAN MANOR.



    		 Gegroet waarde kapiaanse handelslieden.

    Sinds het prille begin van ons mooie Kapi-Regnum zijn de edelmannen en -vrouwen bekend met het fenomeen competities. Werkelijk alles wordt dan uit de kast getrokken om zoveel mogelijk competitieproducten te produceren en in te sturen naar de stad Competitie om de felbegeerde medailles en oorkondes binnen te slepen.

    De toevoeging van de mogelijkheid tot gildes zoals wij deze nu kennen, en dus niet de handelsgildes waarmee we ons voorheen vermaakten, heeft een nieuwe mogelijkheid gebracht om onderling de strijd aan te gaan, de gildecompetities. De eer wordt daar natuurlijk anders verdeeld, in plaats van medailles en oorkondes krijgen de gildes hier wel of niet bekers. Bekers die trots tentoon worden gesteld op de gildepagina's. Vorige week zaterdag vond er echter een geheel andere Kapi-competitievorm plaats.

    Zoals u allen weet is de boerenmarkt niet overal een even gewaardeerd, behalve dan in Exact waar de eerste positie in de ganzenverkoop zwaar wordt bestreden met een vreemde vogel. Om er een nieuwe functie voor te vinden werd dan ook besloten om de boerenspelen te organiseren. Op een afgelegen locatie die strikt geheim werd gehouden voor buitenstaanders namen verschillende leden van verschillende gilden het tegen elkaar op op verschillende onderdelen.

    U kunt zich voorstellen dat dergelijke competities niet gerelateerd zijn aan de productiecapaciteiten van een stad danwel een gilde. Nee, hier werd er fysiek hard tegen hard gestreden. De verschillende onderdelen bevatten zaken die werkelijk het uiterste vergden van de mentale en fysieke mogelijkheden van de diverse gildeleden. Na een uitputtende slag werd er echter ook voor versterking gezorgd en konden de gewonden worden verpleegd.

    Deze competitie, georganiseerd door AdRem uit Oldenwood en Taunus uit Taunustown, respectievelijk van De Verenigde Gilde en De Lastpakken, werd streng gecontroleerd door Boer Harm. Een echte scheidsrechter mocht namelijk niet ontbreken om valsspelers voor te zijn. Hij kon echter niet voorkomen dat Leeds, namens de Priorij van Sion, tijdens het koemelken werd bijgestaan door Bouncer, sinds kort ook bekend van de Priorij en jullie ome Kilo, namens het Meesterhandwerkers gilde. Lieke uit Lurato, van de Lastpakken, wist de boer slim af te leiden terwijl de reeds eerder genoemde edellieden hun best deden om een wit voetje te halen vanwege het dubieuze forumgedrag van de afgelopen weken. Het kan u dan ook niet verbazen dat Leigh bij het koemelken een glorieuze overwinning behaalde.

    Denkt u aan bier, dan denkt u aan Niecke, en omdat zij vanwege persoonlijke omstandigheden niet in staat was de strijd mee aan te binden was ondergetekende wel min of meer verplicht juist bij dit onderdeel het spreekwoordelijke onderste uit de kan te halen. Jullie ome Kilo liet zich dan ook niet onbetuigd. Bij het welbekende "bierpulschuiven" liet hij de tegenstand ver achter zich en wist zo als enige aanwezige mhw-er de eer van zijn gilde succesvol te verdedigen.

    Praatjes vullen geen gaatjes, maar ome Adje uit Oldenwood doet dat wel. Met een snelheid die zelfs Boer Harm deed verbleken van jaloezie, werden de gaatjes van de kaas door Adje gevuld met dusdanig veel muizen dat hem daarbij de eerste prijs van het onderdeel "gatenkaas" hem natuurlijk niet meer kon ontgaan. Niet minder dan 1.400 punten wist hij binnen te slepen, een garantie voor een eerste prijs. Dat de punten door de deelnemers zelf ingevuld dienden te worden had hier natuurlijk verder niets mee te maken.

    Zodra er gemept moet worden denken we natuurlijk allemaal aan Bouncer, de man die in bijna evenveel gildes heeft gezeten als de welbekende Leentje uit Nature_Village en die er ook verschillende heeft opgericht. Ook Chuck Norris schiet meteen te binnen bij de gedachte aan geweld. Toch was het bij het onderdeel "muizenmeppen" noch Chuck Norris, die natuurlijk niet was uitgenodigd op de boerenspelen om anderen ook een kans te geven, noch Bouncer die met de eerste prijs aan de haal ging. Het was Rob, die van Timeless, niet die van Robstown, dat is de Snor van de Ronde Tafel, van DVG die met opperste concentratie en een schrikbarend hoge reactiesnelheid die ene na de andere muis met verwoestende dreunen van de vaatdoek wist uit te schakelen.

    Deze onderlinge strijd diende natuurlijk ook opgeleukt te worden met het nodige vrouwelijk schoon, de cheerleaders zeg maar. Ook hiervoor was gezorgd. Daisy en Annie, uit respectievelijk Wolluk en Gils, wisten met hun verschijning en vernieuwende, experimentele en vooral ook spannende bewegingen zo nu en dan de aandacht van de onderlinge strijd behoorlijk af te leiden. En dan wist de jonkvrouwe uit Gils ook nog eens de eerste prijs bij het bekende "pieperzwiepen" voor de neus van Lurato weg te kapen. Een knappe prestatie!

    Bij het superspannende onderdeel "hoefijzerwerpen" liet de wethouder van de Priorij, Floralis, ons zien waarom juist hij heerscht. Dit fysiek en mentaal bijzonder zware onderdeel wist hij te winnen met een grote afstand van de nummer twee, Llansawell, die het overigens ook helemaal niet slecht deed!

    Na het enorme succes van de eerste boerenspelen bij de verschillende gildes, zal het ongetwijfeld niet lang duren voordat er een vervolg komt. De edellieden die niet in de prijzen vielen eisen immers een revanche. Maar ook onze vrienden die er deze keer niet bij konden zijn zoals Fer en Niecke willen we graag betrekken bij de versteviging van de onderlinge banden. Met name de leden van Het Eerlijke Gilde zouden de gelederen de komende keer moeten komen versterken zodat de strijdbijl tussen de L-P en hen snel begraven wordt.

    Allemaal heel hartelijk bedankt voor een supergezellige dag. En natuurlijk een altijd vriendelijke groet vanuit "De Bankzitter,"

    jullie eigen fijne ouwe trouwe ome Kilo
    <<< vorige Weekblad Archief volgende >>>